Nacebo [ Omegaverse ]

สวัสดีคนอ่านทุกคนเลยนะคะ วันนี้นักเขียนจะมาเปิดนิยายเรื่องใหม่ให้ได้อ่านกันค่ะ

 อัพทุกวัน เวลา08:00น.

!!!! Nc จะอยู่ในบทพิเศษ !!!!

แนะนำตัวละครหลัก(รูปมาทีหลังค่ะ)

หลิน ซินหยาน ( 林欣妍 ) นายเอกของเรื่องอายุ18ปีเป็นนักแสดงในเครือบริษัท Edsel ของพระเอก สัญชาติจีน เป็นคนฉลาดแต่ไม่เฉียบคม เด็ดเดี่ยวแต่ไม่แข็งกร้าว แค้นฝังใจแต่จะทำแค่เรื่องที่ตัวเองทำได้เท่านั้น เก่งแต่ไม่สุด ใจดี เข้าถึงง่ายแต่เลือกคบคน ท้องได้เพราะเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ติดตัวมาจากโลกใบเดิม

เดริค เอ็ดเซล ( Derick Edsel ) พระเอกของเรื่องอายุ22ปีเป็นรองประธานบริษัท Edsel สัญชาติเยอรมัน เป็นคนฉลาดเฉียบคม เด็ดเดี่ยวแต่แข็งกร้าว ไม่พอใจคือแสดงออกมาตรงๆ ไม่เก็บไปแค้นฆ่าได้คือลงมือฆ่าเลยทำทุกเรื่องที่ควรทำเท่านั้น เก่งสุดๆ เป็นผู้ชายเนี๊ยบ เย็นชา เน้นกฏระเบียบ เข้าถึงยากเพื่อนน้อย ปากหมา ไม่ชอบพวกรสนิยมต่ำแบบนายเอกคนก่อน ชอบคนที่ทำให้รู้สึกสนุกและมันสมองกับการวางตัวอยู่เหนือกว่าตัวของเขาเอง 

ดีโอดาด ดูวัลล์ ( Deodat Duval ) เป็นเลขาพระเอก อายุ25ปี สัญชาติฝรั่งเศส เข้าอกเข้าใจผู้อื่น ใจดี คุยง่ายเป็นกันเอง ตอนวีนน่ากลัวแต่น่ารัก ชอบขัดพระเอกเพื่อช่วยนายเอกคนก่อนและปัจจุบันอยู่ตลอด

โดมินิก เอดิค Dominik Edik เป็นผู้จัดการส่วนตัวนายเอก อายุ22ปี สัญชาติรัสเซีย ชีวิตของเขาอุทิศให้นายเอกไปแล้ว เพราะนายเอกเป็นทั้งเพื่อนทั้งตัวทำเงิน คอยอยู่ข้างๆ นายเอก แต่ก็บ่นนายเอกแบบไม่กลัวนายเอกด่าเหมือนกัน จะสอนนายเอกให้ทำแต่เรื่องดีๆ แต่ตัวเขาชอบทำตัวเหลวแหลก ถ้านายเอกหลงทางเขาก็จะตามเช็ดตามล้าง แล้วค่อยไปรายงานกับเลขาพระเอก ก็จะโดนวีนกลับมาเป็นลูกหมาคอตกอยู่บ่อยๆ

บทนำของเรื่อง

ฝนตกพรำ ๆ ลงบนถนนหินเก่าในรัฐบาเดิน-เวือร์ทเทิมแบร์ค แสงไฟจากโคมริมทางสะท้อนเป็นเส้นสายพร่าเลือน ลมเย็นพัดผ่านพัดให้กลิ่นชื้นของฝนปะปนกับกลิ่นกาแฟเข้ามาในคาเฟ่เก่า

หลิน ซินหยาน นั่งอยู่ริมหน้าต่าง มือเรียวยาวกุมแก้วกาแฟแน่น ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับกระจกใส แต่ลึกลงไป มีบางอย่างเต้นแรงอยู่ในอก ราวกับบาดแผลเก่าที่ยังไม่หายดี สายตาเขาสแกนทุกการเคลื่อนไหวรอบตัว ประสาทสัมผัสของเก่าที่ถูกฝึกมาอย่างเข้มงวดทำงานอย่างเต็มที่

เดริค เอ็ดเซล ก้าวเข้ามา เสื้อสูทเข้ารูปและสายตาที่มั่นคง แต่วันนี้ความมั่นใจสั่นไหว ทุกก้าวที่เขาเดินเข้าใกล้หลิน ซินหยานเหมือนแรงดึงดูดบางอย่างทำให้หัวใจเขาต้องเต้นแรง ทั้งที่เขาไม่เคยยอมให้ใครเห็นด้านเปราะบางนี้

โดมินิค เอดิค ปรากฏตามมา รอยยิ้มของเขาอบอุ่นและปลอบโยน แต่ก็ซ่อนความเจ็บปวดลึก ๆ ทุกครั้งที่เขามองหลิน ซินหยาน แววตาเหมือนถามคำถามที่ไม่กล้าพูดออกมา และบางทีเขาเองก็ไม่แน่ใจว่ากำลังพยายามช่วย หรือพยายามหยุดตัวเองไม่ให้รักเกินไป

ดีโอดาด ดูวัลล์ ปรากฏตัวเหมือนลมพายุที่กวาดเข้ามาในห้อง ทุกคำพูด ทุกรอยยิ้ม ทุกการเคลื่อนไหวราวกับกระตุ้นให้ทุกคนระวังตัว กลิ่นของเขาเหมือนประกายไฟที่พร้อมจุดชนวนทุกความเครียด ทุกความอึดอัด

สี่คนในห้องเดียวกัน แต่เหมือนอยู่คนละโลก หลิน ซินหยานยังคงเงียบ สายตาจับจ้องออกไปนอกหน้าต่าง ร่างกายของเขาตึงและพร้อมรับทุกสิ่ง เดริค เอ็ดเซลก้าวเข้ามาใกล้ แววตาเต็มไปด้วยความคาดหวังและความกดดัน รอยยิ้มของโดมินิค เอดิคทำให้บรรยากาศอบอุ่นขึ้น แต่ก็ไม่สามารถละลายความระแวดระวังของหลิน ซินหยานได้ ส่วนดีโอดาด ดูวัลล์ เขาเหมือนรู้ลึกถึงทุกความลับ แต่ก็ยังเล่นซ่อนหาอยู่

อดีตของแต่ละคนคลุมเงาในห้องนี้ หลิน ซินหยานมีบาดแผลลึกจากการฝึกฝนที่โหดร้ายและความสูญเสีย เดริค เอ็ดเซลถูกสอนให้ควบคุมอำนาจและอารมณ์จนแทบไม่รู้จักหัวใจตัวเอง โดมินิค เอดิคพยายามเชื่อมโลกของคนทั้งสามเข้าด้วยกัน แต่ก็ถูกบาดแผลของพวกเขาดึงให้ถอยห่าง ดีโอดาด ดูวัลล์เขาเป็นเพียงประกายไฟที่คนอื่นไม่อาจจับต้องได้ แต่ทุกคนกลับต้องหมุนรอบเขาโดยไม่รู้ตัว

ไม่มีใครพูดอะไร แต่ทุกการหายใจ ทุกการสบตา ทุกการเคลื่อนไหวล้วนเต็มไปด้วยความอึดอัดและความปรารถนา ทุกอย่างเหมือนรอเพียงจุดชนวนเล็ก ๆ เพื่อระเบิดออก และลึกลงไปในใจของหลิน ซินหยาน เขารู้ว่าเขาไม่สามารถถอยห่างได้อีกแล้ว

เสริม :

ทำแค่เรื่องที่ทำได้ คือ ต่อให้มีเรื่องที่ควรทำแต่ถ้าทำไม่ได้นายเอกก็ยืมมือคนอื่นทำแทนค่ะ

ทำแค่เรื่องที่ควรทำ คือ พระเอกจะทำแค่เรื่องที่ควรทำต่อให้ทำไม่ได้ก็ยังจะทำเพราะควรทำค่ะ 

เป็นอย่างไงกันบ้างคะสำหรับบทนำของเรื่องนี้ เรื่องนี้สำหรับผู้แต่งคือเป็นการท้าทายมากจริงๆ

ตัวละครแต่ละตัวคือมีเหตุผลและน่าสงสารกันจริงๆค่ะTT เป็นเรื่องแรกที่ผู้แต่งรู้สึกว่าตัวเองได้แหวกแนว

ความคิดตัวเองที่มีต่อตัวเอกค่ะ ปกติจะชอบแต่งให้นายเอกน่าเอ็นดูเป็นลูกคุณหนู แต่ครั้งนี้กลับตาลปัตรกันไปหมดเลยค่ะ ถือเป็นเรื่องที่ท้ายทายมากๆ 

ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ