จอมมารเกิดใหม่เป็นลูกผู้กล้า กับยุทธการครองโลกฉบับสู้ชีวิต

เรื่อง จอมมารเกิดใหม่เป็นลูกผู้กล้า กับยุทธการครองโลกฉบับสู้ชีวิต

เขียน : เลดี้โพนี่

ภาพปกหลัก : ZairVi

ภาพจอมมารจิ๋ว : DINOKUK

ภาพ : DINOKUK

Fb: ขี่ไดโนเสาร์ ไปจับไก่กุ๊กกุ๊ก

......................

ปริบ~

ดวงตากลมเล็กกระพริบปริบมองเพดานไม้เหนือร่าง มือจิ๋ว ๆ กำหูตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลแน่นก่อนจะเอาเข้าปากแล้วเคี้ยวหยับ ๆ

“งั่ม ๆ”

ราชาจอมมารไม่เข้าใจพฤติกรรมไร้ประโยชน์ของตัวเองนักว่าเหตุใดเขาต้องทำแบบนี้ ร่างกายมันขยับไปเองโดยอัติโนมัติโดยที่เขาไม่สามารถควบคุมได้

“งั่ม ๆ แอ้”

“หิวแล้วเหรอลูก? ดูสิดูดหูพี่หมีใหญ่เลย”

เจ้าหน้าขาวนี่ดูฉลาดหน่อย เจ้านั่นหยิบตุ๊กตาหมีโง่ ๆ ออกไป ก่อนจะอุ้มเขาขึ้นมานอนบนตัก ราชาจอมมารขยับปากมุบมิบ น้ำลายสีใสไหลออกมุมปากจนย้อยไปเลอะคอสั้นเป็นชั้น ๆ

เกียรติและศักดิ์ศรีของเขาถูกทำลายป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี จอมมารผู้ที่เป็นราชาของเหล่าปีศาจบัดนี้กลายเป็นทารกตัวอ้วนที่วัน ๆ เอาแต่ดูดหูตุ๊กตากับส่งเสียงร้องน่าเกลียดไปแล้ว อย่าว่าแต่ยึดครองโลกเลย แค่พูดให้เป็นคำยังทำไม่ได้ บัดซบ!

“ไคริกลูกหน้าเหมือนคุณเลยนะครับ ดูสิทั้งปาก คิ้ว จมูก เหมือนกันเชียว”

“แต่แก้มป่อง ๆ เหมือนเอเลียสมากกว่านะ ผมนุ่มเส้นเล็กเข้าเงาสวยนั่นก็ด้วย”

เสียงของเจ้าพวกมนุษย์ว่างงานที่วัน ๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่นั่งดูท่าทางโง่เง่าของเขาอย่างภูมิอกภูมิใจดังขึ้นข้างหู ราชาจอมมารเอียงหัวหันไปมองก็ต้องหัวคิ้วกระตุก 

จะบอกว่าเขาหน้าตาโง่งมเหมือนเจ้าพวกนี้งั้นหรือ? ช่างกล้าหาญไม่กลัวตายกันเกินไปแล้ว!!

“แอ้ ๆ!”

“อะไรเนี่ยเจ้าจิ๋วของพ่อพูดเก่งจัง”

“สงสัยลูกคงอยากจะบอกว่าตัวเองหน้าเหมือนเราทั้งคู่ครับ”

‘ข้าบอกว่าข้าไม่ได้หน้าโง่หัวทึบเหมือนพวกเจ้าต่างหากเจ้าโง่!’ // “แอ้!”

“เป็นแบบนั้นเองเหรอลูก โธ่ลูกรักของพ่อน่ารักจังเลย”

‘ไม่ใช่นะเจ้าบ้า! อย่าเอาหน้าโง่ ๆ ของเจ้าเข้ามาใกล้ข้านะเจ้ามนุษย์ตัวเหม็น!!!’ // “แอะ! แอ้!!!”

ป่วยการที่จะต่อต้าน ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกไปทว่าเสียงที่หลุดจากปากก็มีเพียงแค่เสียงร้องอ้อแอ้ของเด็กทารกเท่านั้น นอกจากพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วยังทำเอาเหนื่อยเปล่าอีก

“หาววว” กลีบปากจิ๋วอ้าออกหาววอดเพราะเริ่มรู้สึกง่วงอีกแล้ว มือน้อย ๆ เกาะแขนบางที่แสนอบอุ่นเอาไว้ ใบหน้าอ้วนแนบลงกับตักของผู้ให้กำเนิด ปลายจมูกบี้ ๆ สูดกลิ่นหอมของทุ่งข้าวสาลีที่ถูกลมพัดพาเข้ามาทางหน้าต่าง

แสงสีทองอ่อนในยามเช้าเริ่มสาดส่องทะลุผ้าม่านบางเบา เสียงสนทนาของคู่สามีภรรยาเริ่มเงียบลงเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวจิ๋วใกล้จะหลับแล้ว

“จะหลับแล้ว”

“คงจะง่วงน่าดูเลย”

“งั้นเราปล่อยให้นอนต่อสักหน่อยดีไหมครับ”

“อืม”

สุดท้ายทารกน้อยก็ได้เข้าสู่ห้วงนิทราโดยมีคนสองคนเฝ้ามองอยู่เงียบ ๆ

***คำเตือน

เนื้อหาของนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งมีเจตนาสร้างความสุขความบันเทิงแก่ผู้อ่านไม่เน้นความรู้และหลักการ ตัวละครและสถานที่ไม่มีอยู่จริง เนื้อหานำเสนอถึงเรื่องราวความรักของผู้ชายสองคน อาจมีความไม่สมเหตุสมผล การใช้ภาษาที่ผิดไวยากรณ์ คำหยาบคายหรือมีฉากติดเรท เด็กที่อายุน้อยกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ รับไม่ได้ ไม่ใช่แนว เชิญป้ายหน้าเด้ออ ไปเงียบๆ ไม่ต้องด่าไม่ต้องบอกลากันจ้ะ หากรับเงื่อนไขทั้งหมดได้เชิญกดเข้าชั้นเลยจ้า🙏🏼

**กรุณาคอมเม้นต์ด้วยความสุภาพอย่างที่คนเป็น 'ปัญญาชน' เขาทำกันนะครับ

***นิยายเรื่องนี้เป็นทรัพย์สินทางปัญญาของผู้แต่ง ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง แก้ไข หรือกระทำการใด ๆ ที่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และฉบับเพิ่มเติม ก่อนได้รับอนุญาตจากผู้แต่งเป็นลายลักอักษร หากฝ่าฝืนมีโทษทางอาญา

****หลังจากที่นิยายจบแล้วไรต์จะเปิดให้ 'อ่านฟรี 24 ชั่วโมง จากนั้นจะทำการติดเหรียญถาวร' โดยไม่บอกอีกรอบนะครับผม