นริสา เลือกที่ฝึกงานใกล้คอนโดเพราะไม่อยากตื่นเช้า แต่ใครจะคิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้ จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
ที่โชว์รูมนำเข้ารถยนต์ เธอได้เจอกับหรรษวัชต์ เจ้านายสุดหล่อ เต็มเปี่ยมด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ
หรรษวัชต์ เกลียดเด็กเป็นที่สุด เด็กก็คือเด็ก… น่ารำคาญ อ่อนประสบการณ์ ไม่ใช่สเปกของเขาเลยสักนิด
แต่ “เด็กฝึกงาน” ที่ชื่อน้ำผึ้ง กลับทำให้หมีตัวใหญ่อย่างเขาสั่นสะเทือนไปทั้งใจ
คืนหนึ่งที่ความบังเอิญพาให้ต้องใกล้ชิดกัน กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์เกินกว่าที่ใครจะคาดเดา
น้ำผึ้งหยดเล็กๆ ที่ค่อยๆ ซึมลึกเข้าไปในใจหมี ความหวานนี้ หมี... ไหนเลยจะทนไหว
มีด้วยเหรอ หมีที่ไม่อยากกินน้ำผึ้ง
“หมีหวาน — นิยายรักต่างวัย ที่ทั้งหวาน ทั้งเร่าร้อน และอบอุ่นจนหัวใจเต้นแรง”
สวัสดีค่ะ ทักทายกันเล็กน้อยก่อนอ่านนะคะ
ผลงานเรื่องนี้ เป็นการกลับมาเขียนด้วยนามปากกา กระดาษทรายแก้ว แบบงงๆ 55+ ตอนแรกตั้งใจจะเขียนเรื่องสั้นอีกเรื่อง ที่มีพล็อตเด็กฝึกงานเหมือนกัน เป็นพล็อตที่วางไว้ใช้กับปกของนามปากกา กรรกนก แต่แล้ว เกิดเหตุว่า ฝ้ายบังเอิญไปเห็นดราม่า เรื่องชื่อพระเอกนางเอก หมี - ผึ้ง ลุงผึ้ง กับ น้องผึ้ง ที่ซ้ำกันของหลายๆ เรื่อง คนเขียนไม่คิดกันเท่าไหร่ แต่คนอ่านบางคนยอมไม่ได้ บอกว่า มันเป็นของนักเขียนคนนี้ๆ
แล้วฝ้ายผู้ซึมเศร้าจากวงการดราม่า ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นมา อยากร่วมแจม ทำให้เกิดพล็อต ลุงหมีกับน้องผึ้ง เรื่องนี้ขึ้นมาซะงั้น แล้วจากเรื่องสั้น ค่อยๆ เปลี่ยนไป เขียนไปๆ พล็อตขยายไปเรื่อยเลย จนกลายเป็นเรื่องยาว(แบบปานกลาง)ซะงั้น จำนวนตอนสองเท่า หน้าสองเท่า จากที่ตั้งใจไว้แต่แรก
ฝ้ายเป็นนักเขียนประเภทเขียนไหล ดังนั้น การจะบอกว่า ฉากนี้คิดไว้นานแล้วหรืออะไรแบบนี้ พูดยากมาก หลักๆ การเขียน จะตั้งทิศทางไว้แค่นั้น เอาจริงๆ หลายฉากในเรื่องหมีหวาน จากโทนดราม่าเบาๆ กลายเป็นฉากตลกไปก็หลายฉากอยู่ 555+
ตอนนี้รู้สึกว่ากลับมาเป็นตัวเองได้อย่างน้อยก็ 70% แล้วค่ะ สำหรับคนที่รอคอยผลงาน ฝ้ายขอบคุณมากจริงๆ สำหรับคนตามงานใหม่ ฝ้ายขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ
กระดาษทรายแก้ว เป็นนักเขียนที่ไม่เน้นพล็อต ไม่ดราม่า ไม่เข้มข้น งานเขียนของฝ้ายจะเน้นอ่านสบาย เบาสมอง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
กระดาษทรายแก้ว
Guest
