อ่านฟรีทุกวัน..รีเบลระบบเอาตัวรอดในโลกวินาศ

สองพันปีให้หลังจากยุคที่ผู้คนเคยอวดอ้างความยิ่งใหญ่ของอารยธรรม โลกที่เคยเต็มไปด้วยหอคอยสูงเสียดฟ้า เครื่องจักรอัจฉริยะ และเครือข่ายที่เชื่อมโยงทุกชีวิต… ได้พังทลายลงจนเหลือเพียงเศษซากเหล็กผุพังกลางทุ่งรกร้าง

ท้องฟ้าปกคลุมด้วยม่านหมอกสีเทาแปลกประหลาด ดวงอาทิตย์ยังคงส่องแสง แต่กลับถูกบดบังด้วยฝุ่นควันและไอพิษที่คงค้างมานานหลายศตวรรษ น้ำในแม่น้ำบางสายขุ่นเขียวจนกลายเป็นพิษ บางแห่งกลับใสสะอาดผิดธรรมชาติ แต่หากมีใครเผลอแตะต้องเข้าไป ร่างกายก็อาจละลายหายไปในชั่วพริบตา

พืชพรรณที่เหลือรอดมิได้เป็นมิตรอีกต่อไป ต้นไม้บางชนิดแผ่กลิ่นหอมเย้ายวน ราวกับเชื้อเชิญให้เข้ามาลิ้มรส ก่อนจะเผยเขี้ยวหนามแหลมออกมาทะลวงร่างผู้หลงกล ผักผลไม้บางชนิดกลับเป็นอาหารล้ำค่า สามารถฟื้นฟูพลังงานหรือรักษาบาดแผลได้ หากแต่ไม่เคยมีใครแน่ใจได้เลยว่า ผลที่เด็ดขึ้นมานั้นเป็นของกินได้… หรือของกินคน

สิ่งมีชีวิตที่เคยเรียกว่ามนุษย์ยังคงมีอยู่ แต่น้อยนิด ราวกับฝุ่นผงที่หลงเหลือจากพายุใหญ่ พวกเขาหลบซ่อนตามซากนครหรือโพรงใต้ดิน เพื่อรอดพ้นจากเงื้อมมือของสัตว์กลายพันธุ์—อสูรกายที่กำเนิดจากการบิดเบี้ยวของโลกอนาคต บางตัวมีร่างสูงตระหง่านราวภูเขา ขยี้เมืองทั้งเมืองได้ในคราวเดียว บางตัวเล็กจ้อยแต่แฝงพิษร้ายที่ทำให้ร่างเน่าเปื่อยในเพียงชั่วคืน

นี่คือโลกที่ไม่เหลือความศิวิไลซ์ของวันวานอีกต่อไป…

แต่เป็นโลกแห่งการเอาตัวรอด—โลกที่กฎเดียวคือ “ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะได้มีชีวิตต่อไป”