คำเตือน
ภาษาที่ใช้ในเรื่องอาจมีภาษาพูด คำหยาบ คำสแลง เพื่ออรรถรสและสื่อถึงอารมณ์ของตัวละครในการอ่านเท่านั้น
ตัวละครอาจมีคำพูด พฤติกรรม และความรุนแรงทางเพศ ที่ไม่เหมาะสมกับผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
*************************************
“พี่รู้ว่าพี่ไม่ควรทำแบบนี้”
“แต่เชอเองก็น่ารักจนพี่เผลอใจจริงๆ นะ” เขาพูดเสียงแหบ แต่ทว่ารอยยิ้มที่มุมปากกลับบอกว่าเขาเริ่มยอมจำนน
“ไม่ควร” เชอรีนยกคิ้ว มือเลื่อนขึ้นแตะที่คอของเขา นิ้วลูบไล้ผิวอย่างแผ่วเบา
“ถ้าเราสองคนมีความรู้สึกดีให้กัน...ก็ไม่เห็นจะมีอะไรที่ไม่ควรเลยนี่คะ”
เชอรีนยังคงโน้มใบหน้าเข้าใกล้จนริมฝีปากของทั้งคู่ห่างกันเพียงลมหายใจกั้น แววตาของเธอเหมือนจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว
วินาทีนั้น...โจรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน มีเพียงเขาและเชอรีนในห้อง ความรู้สึกผิดความกลัวและเหตุผลทั้งหมดเริ่มจางหายไป เหลือเพียงความเร่าร้อนที่แผ่ซ่านจากร่างกายและความปรารถนาที่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถต้านได้อีกต่อไป
“คืนนี้อยู่ด้วยกันที่นี่นะคะพี่โจ”
คำพูดของหญิงสาวเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ขาดสะบั้น โจยอมจำนน มือของเขาประคองใบหน้าหวานแน่นขึ้น
ก่อนจะก้มลงจูบร่างบางอย่างหิวกระหาย ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันด้วยความร้อนแรงที่เขาไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป รสหวานจากลิปกลอสของเชอรีนผสมกับกลิ่นเบียร์จาง ๆ ทำให้โจเหมือนถูกดึงลงสู่ความกระหายอยากที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น หญิงสาวตอบรับจูบนั้นด้วยความเร่าร้อนไม่แพ้กัน มือเล็กเลื่อนขึ้นรั้งที่ต้นคอแกร่งของอีกฝ่าย ก่อนจะลูบไล้จากคอลงมาที่ไหล่แล้วเลื่อนต่ำลงไปที่กล้ามอก นิ้วเรียวเล็กกดลงบนผิวเนิบช้าอย่างตั้งใจ ทำให้ผู้ชายที่กำลังมีความทุกข์ในใจรู้สึกถึงไฟที่ลุกโหมในทุกสัมผัส
เธอผละออกจากจูบช้า ๆ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อเล็กน้อย แต่แววตายังคงเต็มไปด้วยความท้าทาย
“พี่โจ...”
“เชอรีนอยากเป็นผู้หญิงที่ทำให้พี่โจมีความสุขที่สุด”
“พี่โจให้เชอรีนเป็นผู้หญิงคนนั้นของพี่โจนะคะ”
เสียงเล็กกระซิบข้างกกหูเสียงแหบพร่า มือเรียวลากนิ้วไล้กลางอกผ่านเสื้อที่เขาใส่อย่างยั่วเย้า
ทำให้โจได้แต่หายใจหนักถี่ มือของเขากลับเลื่อนไปแตะที่เอวเล็กของอีกคนผ่านผ้าซาตินบางที่แทบจะไม่เป็นอุปสรรค เขารู้สึกถึงส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายเธอที่ร้อนผ่าว ความรู้สึกผิดยังคงกรีดแทงอยู่ในใจ และความปรารถนาที่ท่วมท้นทำให้หนุ่มใหญ่ก้มลงจูบเธออีกครั้ง คราวนี้รุนแรงยิ่งกว่าเดิม ทั้งมือใหญ่ยังลูบไล้จากเอวขึ้นไปตามแนวหลังเนียน ดึงร่างเล็กจนแนบชิดไม่มีช่องว่างเหลืออยู่
“อ๊ะ”
เชอรีนครางในลำคอแผ่วเบา เสียงนั้นเหมือนเชื้อเพลิงที่ทำให้โจยิ่งสูญเสียการควบคุม เธอผลักเขาแนบติดผนักโซฟาก่อนจะเคลื่อนขึ้นคร่อมเขาจนชุดนอนเลิกขึ้น เผยให้เห็นขาอ่อนขาวเนียนที่ทำให้เลือดในตัวโจสูบฉีด มือเล็กเลื่อนไปจับที่ใบหน้าของเขา ขณะที่เธอก้มลงจูบเขาอีกครั้ง ปากของทั้งคู่เคลื่อนไหวด้วยความเร่าร้อนที่เหมือนจะกลืนกินกันและกัน
“เชอ...”
“รีน....”
โจพูดขาด ๆ หาย ๆ เมื่อผละออกจากจูบ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานาน
“พี่หยุดไม่ได้แล้วนะ”
“พี่อดใจไม่ไหวแล้วจริง ๆ” เขายอมรับออกมาอย่างเปิดเผย ทั้งมือยังคงกอดรัดเอวของเธอไว้แน่น
“หยุดไม่ได้...”
“ก็ไม่เห็นต้องหยุดหนิคะ”
เชอรีนไม่รอช้าเธอก้มลงจูบที่ซอกคอของเขา ริมฝีปากบางสัมผัสผิวกร้านอย่างแผ่วเบา แต่ก็หนักพอที่จะทำให้โจรู้สึกเหมือนร่างกายของตัวเองกำลังจะระเบิด
ในวินาทีนั้น โจรู้ดีว่าเขาได้ข้ามเส้นที่ไม่มีวันหันกลับ ความรู้สึกผิดถูกกลบมิดด้วยความร้อนแรงของเชอรีน และเขายอมปล่อยตัวเองให้จมลงในห้วงแห่งความปรารถนาที่เธอจุดขึ้นอย่างเต็มใจ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
ตัวละครในนิยายไม่มีความเกี่ยวข้องกับ สถานที่ องค์กร ตัวบุคคลจริง
ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนาทำให้ผู้ใด หรือองค์กรใด เสื่อมเสียชื่อเสียง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
Guest
