ไม่ควรค่ารัก

‘ไอย์ลา’ เฝ้ารอให้เขาเปิดเผยว่าเป็นเมีย แต่สุดท้ายเป็นได้แค่เมียลับ และถูกไล่ออกจากบ้าน พอเธอตั้งท้องจึงกลับมาบอกเขาในฐานะพ่อของลูก ทว่า ‘ณภัทร’ กลับทอดทิ้ง ไม่ไยดีจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดทั้งแม่และลูก!

+++++++++++++

“พี่หนึ่งคะ อยู่ที่ไหนคะ” 

“ไง ปลดบล็อกพี่แล้วหรือ เอาตัวไม่รอดล่ะสิ” น้ำเสียงคล้ายเยาะเย้ย สร้างความเสียดแทงในอก 

“พี่หนึ่งเปลี่ยนกุญแจบ้านทำไม จะตัดขาดไม่ให้ไอย์กลับมาที่บ้านนี้อีกตลอดชีวิตหรือคะ” 

“ใช่ เราเลิกกันแล้ว เธอไม่ควรกลับมา” 

“แต่ว่าไอย์กำลัง...” เธอพูดด้วยน้ำเสียงขาดห้วง ด้วยความรู้สึกทุกข์ระทมอัดแน่น 

“ในเมื่อไปแล้วก็ไปให้รอด อย่าคิดว่าพี่จะไยดีไอย์อีก!” 

“พี่หนึ่ง!” 

“ไม่ต้องโทรมาหาพี่อีกนะ จำเอาไว้ว่าเราเลิกกันแล้ว” 

“แต่ว่าไอย์กำลัง...ท้อง” 

ตู๊ดๆ 

ยังไม่ทันที่ข้อความสุดท้ายจะถูกส่งไปหาถึง ณภัทรก็กดตัดสายทิ้งไปเสียก่อน นั่นทำให้หยาดน้ำตาร่วงรินอย่างห้ามไม่อยู่ 

“ฮือ...พี่หนึ่งไม่ต้องการไอย์ไม่เป็นไร แต่จะไม่ต้องการลูกไม่ได้” 

ไอย์ลาสับสนจนไม่รู้จะทำยังไงดี เขาจะตัดขาดจากเธอก็ได้ แต่เธอสงสารที่ลูกจะเกิดมาแบบไม่มีพ่อ ไม่ว่าณภัทรจะรับลูกในท้องของเธอหรือไม่ แต่เธออยากให้เขารู้ว่ากำลังเป็นพ่อคน 

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเปลวแดดร้อนแรง เหงื่อกาฬไหลซึมข้างขมับ เธออ่อนล้าจนแทบจะยืนไม่อยู่จึงพาตัวเองไปนั่งบนขอบทางเท้า ซึ่งมีร่มเงาของต้นเฟื่องฟ้าคอยบังแดดให้ 

ยกมือขึ้นปาดเหงื่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ณภัทรก็ยังไม่กลับมาเสียที  

หญิงสาวเฝ้ารอเกินกว่าสามชั่วโมง ล่วงเลยจนกระทั่งหกโมงเย็น ณภัทรก็ยังไม่กลับถึงบ้าน แสงอาทิตย์เริ่มลาลับขอบฟ้า ถูกแทนที่ด้วยเมฆทะมึนครึ้มฟ้า ดูท่าว่าฝนจะตกลงมาในไม่ช้านี้ 

ครั้นพอตัดสินใจจะล่าถอยกลับไป เพียงลุกขึ้นยืนก็หน้ามืดจนล้มลงไปกองกับพื้น กระแทกกับขอบทางเท้าอย่างแรง เธออ่อนแรงจนลุกไม่ไหว ทั้งยังปวดท้องอย่างหนัก 

“คงหิวข้าว...” หญิงสาวพยายามปลอบใจตัวเอง ทั้งที่ปวดบริเวณท้องน้อย  

“พี่หนึ่ง...ใจร้ายกับไอย์เกินไปแล้ว”