“ตะวัน... จำได้ไหมนี่ใคร”
ราเชนทร์ร้องเรียกลูกชายที่กำลังเดินตรงเข้ามาใกล้เทอร์เรซที่เขากับเพื่อนรักกำลังนั่งคุยกัน
“จำได้สิครับ... สวัสดีครับอาเมฆ”
ชายหนุ่มยิ้ม เดินเข้ามายกมือไหว้ทักทาย ก่อนจะทรุดกายลงนั่งใกล้นายราเชนทร์ผู้เป็นบิดา
ตะวันไม่เคยลืมเพื่อนของพ่อคนนี้
จะเพราะอะไรเสียอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเมฆเป็นผู้ชายที่มีความหล่อเหลาสะดุดตาเหลือเกิน
ใบหน้าของเมฆคมคร้าม ตัวสูงใหญ่เพราะเป็นลูกครึ่งสเปน ผมดำขลับ ตาคม ผิวไม่ขาว แต่เป็นสีแทนดูคมคร้าม หน้าตามีหนวดเคราดูเซ็กซี่ ท่วงท่าองอาจสมชายชาตรี และกล้ามแน่นๆ นั่นเองที่ทำให้ตะวันรู้สึกใจเต้นระทึกทุกครั้งเมื่อได้เจอหน้า
“นึกว่าตะวันจำอาเมฆไม่ได้เสียแล้ว”
นายราเชนทร์กล่าวกลับลูกชาย