สามารถดาวน์โหลดได้ที่เว็บไซต์ MEB นะคะ
อยู่ ๆ ฉันก็กลายเป็นนางร้ายตัวประกอบในนิยายพีเรียด
อ่านฟรีจนจบ
*ไม่มีนอกกายนอกใจ*
*พระเอกเหี้ยแต่หรร...มใหญ่*
*นางเอกเก่งแต่มึนๆนิดหน่อย*
วราลีเป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ผู้ยากจนที่เกิดและเติบโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เพราะอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น เธอเลยโหมงานหนักบวกกับอ่านหนังสือโต้รุ่งทั้งคืน กระทั่งร่างกายทนไม่ไหวตายคาหนังสือ...แล้วดันมาเกิดใหม่ในนิยายพีเรียดที่ย้อนกลับไปในยุคกรุงศรี!
คนอื่นเค้าทะลุมิติไปเกิดใหม่ในร่างนางร้าย นางรอง แต่อิฉันดันมาเกิดใหม่ในร่างนางร้ายตัวประกอบ !
เกิดเป็นนางร้ายตัวประกอบไม่พอ ! ฉันยังโดนตัวร้ายฆ่าตายซ้ำแล้วซ้ำเล่า !
WTF !
ถ้าจะตายแล้วเกิดใหม่ซ้ำๆ แบบนี้ สู้ให้ฉันตายไปเลยไม่ดีกว่าหรือเจ้าคะ ?
.
.
.
“แม่นายอาบน้ำเถิดเจ้าค่ะ”
ร่างผอมของอีน้อมเดินออกไป เหลือเพียงวราลีที่ยืนอยู่ข้างตุ่มน้ำชะโงกหน้ามองน้ำเย็นๆ บวกกับเหลือบสายตามองไปรอบๆ บรรยากาศหนาวเย็นยะเยือก
“น่ากลัวจัง”
“ข้ามิเห็นว่ามันจักน่ากลัว”
ฉันหันขวับไปมองยังต้นเสียง ปรากฏร่างสูงโปร่งกำยำของไอ้เหี้ยตัวร้าย ซึ่งกำลังนั่งสูบฝิ่นอยู่ข้างหลัง กลิ่นตลบอบอวลคละคลุ้มไปทั่วทั้งอาณาบริเวณ แถมดูเหมือนเขาน่าจะกำลังเปลือยอยู่ด้วย เพราะมีเพียงผ้าแพรสีแดงๆ ปิดตรงส่วนน่าเกียจแบบหลวมๆ
เขาวางที่สูบฝิ่นลงแล้วลุกจากแคร่ไม้โชว์อวัยวะใหญ่ไข่สองพวงเดินมาหยุดตรงหน้าของวราลี หญิงสาวก้มมองช่วงล่างโป๊เปลือย ต่อให้ก่อนหน้านี้เธอจะเคยเห็นมันมาแล้ว แต่ความรู้สึกตอนนี้มันแตกต่างจากครั้งก่อนมาก
“กูมาทวงสัญญา”
ชาติก่อนโดนเบี้ยวบ่อยรึไง ? ชาตินี้ถึงได้ทวงนัก !
“อื้ม”
“หากเป็นเช่นนั้น…ก็จงอมหรร...มให้กู !”
ห้ะ ?
“มึงสัญญาแล้วหนิว่าจักยอมเป็นเครื่องสนองตัณหาให้กู หากไม่ยอม…กูจักไปฟ้องคุณพ่อว่ามึงวางยาพิษน้องกู !”
เวรแล้วไง !
ไรท์ฝากกดไลค์คอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์มีแรงอัพนิยายด้วยนะคะ
อัพทุกวันเวลา
๑๘ : ๓๐ และ ๒๒ :๓๐
Guest
