'พ่อเลี้ยงพฤกษ์' เจ้าของสวนลำไยพฤกษธร รับลูกสาวหัวหน้าคนงานอย่าง 'เมธิกา' มาเป็นผู้จัดการสวนคนใหม่ เธอไม่มีประสบการณ์การทำงาน เนื่องจากเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยมาเมื่อสามเดือนก่อน แต่ในเมื่อพ่อของเธออวยลูกสาวนักหนา พฤกษ์ก็จะลองดูว่าความสามารถของเมธิกาจะสมกับคำเคลมไหม
หญิงสาวเข้ามาทำงานได้ไม่นานก็สนิทกับคนทั้งสวนตามประสาคนอัธยาศัยดี จะมีก็แต่เขาที่เธอไม่เคยเฉียดเข้าใกล้ พฤกษ์จำได้ว่าตอนเมธิกาเพิ่งเกิด แค่เขาขออุ้มอีกฝ่ายก็แผดเสียงร้องไห้จ้า ไม่คิดว่าโตมาก็ยังจะกลัวเขาอยู่เหมือนเดิม!
ในเมื่อคนหนึ่งพยายามหลบหลีก อีกคนก็ยิ่งอยากอยู่ใกล้ หนีได้ก็หนีไปเพราะพฤกษ์ใช้อำนาจการเป็นเจ้านายสั่งการได้ทุกอย่าง
~ตัวอย่าง~
เมธิกาที่หลับตาลงเพราะไม่กล้าสู้สายตาเขาถึงกับเก้อเมื่อเวลาผ่านไปหลายวินาทีกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอลืมตาขึ้นก็เห็นแววตาล้อเลียนจากคนเจ้าเล่ห์
เขายิ้มนิดๆ ก่อนเอ่ยถาม "คิดว่าฉันจะจูบเหรอ"
"ปละ เปล่าค่ะ"
เมธิกาหาเสียงตัวเองเจอก็ปฏิเสธทันควัน ความจริงเธอคิดแบบนั้นแหละแต่เรื่องอะไรจะยอมรับ ไม่จูบก็ไม่จูบสิ มาแกล้งเธออยู่ได้ เธออยากจูบกับเขาเมื่อไหร่กัน
"แล้วหลับตาทำไม"
"ก็คุณพฤกษ์ขยับมาใกล้เกิน"
"ใกล้ไม่ได้เหรอ"
"ใกล้ได้ค่ะแต่แบบนี้น่าจะไม่เหมาะ เมยว่าเมยกลับไปนั่งที่ตัวเองเหมือนตอนแรกจะดีกว่...อุ๊บ...อื๊อ!"
เมธิกาเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากหยักฉกวูบลงมาขณะที่เธอกำลังพูด ก็ไหนเมื่อกี้พฤกษ์ทำเหมือนจะไม่จูบ ที่แท้เขาหลอกให้เธอตายใจแล้วเล่นกันทีเผลอ
ผู้ชายคนนี้นี่มัน...!
Guest
