เสียงไซเรนดังขึ้นพร้อมกับประกาศเคสผู้ป่วยฉุกเฉินตามสาย PA ของห้องฉุกเฉิน
> “ผู้ป่วยอุบัติเหตุรถจักรยานยนต์ 1 ราย เตรียมรับเข้าห้องฉุกเฉินด่วนค่ะ!”
ฉัน—วาล พยาบาลใหม่ไฟแรงแต่ยังโคตรซุ่มซ่าม—สะดุ้งโหยง รีบวิ่งหาอุปกรณ์การแพทย์ แต่ทันใดนั้น มือใหญ่ก็โอบหน้ากากและถุงมือมาใส่ให้ฉัน
“พยาบาลใหม่ใช่ไหม? ถ้าเข้ามาแล้วก็หัดโฟกัสหน่อย อย่ามัวแต่ยืนเหวอ”
เสียงทุ้มเข้มกึ่งดุของ คุณหมอคิรินทร์ ดังขึ้น
เขาคือหมอหนุ่มสุดเฮี้ยบของแผนกฉุกเฉิน ใบหน้าเข้มคม ขมวดคิ้วเก่ง และยิ้มยากชนิดที่คนไข้ยังต้องกลั้นใจ
ฉันพยายามยิ้มแหย ๆ
“คะ…ค่ะ! หนูจะพยายามค่ะหมอ”
แต่ยังไม่ทันได้เริ่มงานจริง ๆ ฉันก็สะดุดสายออกซิเจน ล้มครืนลงพื้น โครม!
ทุกสายตาหันมามอง รวมถึง หมอคิรินทร์ ที่ถอนหายใจแรง
“นี่มันห้องฉุกเฉินนะคุณวาล ไม่ใช่รายการตลก”
เสียงเข้มเอ่ยพร้อมยื่นมือช่วยฉันลุกขึ้น
ฉันได้แต่ก้มหน้างุด ๆ ในใจคิด ก็ใครให้หมอหล่อจนคนไข้ยังอยากป่วยล่ะ!
Guest
