“น้องมุ่ยน่ารักนะนั่น ดูดิโตขึ้นเยอะเลย ผิวขาวแก้มป่องเชียว สวยขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ไม่ตรงสเปกภาพเหรอ เมื่อก่อนเห็นควงแต่คนตัวเล็ก ๆ”
“ไม่ตรง พี่เลิกพูดถึงยัยนั่นเถอะ”
“ก็สงสาร พ่อแม่ คุณครูเพียงนั่งซะไกลเลย ยังไม่หายโกรธน้องมุ่ยอีกเหรอ เห็นน้องแอบมองพ่อแม่หลายทีล่ะ”
“ไม่รู้ ทำให้ตระกูลอับอายแบบนั้นก็สมควรแล้ว”
“คุณครูเพียงเพิ่งบรรจุได้ใช่ป่ะ กำนันแสงยิ้มกริ่มเลยอะดิ ลูกสาวเข้าราชการได้ เป็นหน้าเป็นตาให้ที่บ้าน”
พี่ชายคนรองเอ่ยแทรก เอกภาพเอี้ยวตัวมองคุณครูคนสวยอนาคตไกลเธอกำลังเป็นที่รักของครอบครัวแทนใครอีกคน อย่างว่าธรรมดาของคนต่างจังหวัด อยากให้ลูกหลานเข้ารับราชการ หวังได้หน้าตาและครอบครัวยังได้รับสวัสดิการจากรัฐ เธอเป็นที่รัก ส่วนอีกคน....
“ธรรมดาคนมันรู้จักใฝ่ดีก็ต้องได้รับสิ่งดี ๆ ส่วนคนไหนใฝ่ทางนั้นก็ได้ผัวสมใจไง!!”
อยากมีผัวก่อนวัยก็เป็นหมาหัวเน่าไปเถอะ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงนิยายที่แต่งขึ้นตามจินตนาการ ไม่มีบุคคลใดเข้ามาเกี่ยวข้อง มีการนำเสนอภาษาไม่เหมาะสม ถ้อยคำหยาบคาย ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้อ่านอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ
Guest
