กับดักรักคุณพ่อสามี

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อ อัศวพจน์ ชายหนุ่มที่เข้าไปช่วยเหลือ มีนา เด็กสาวที่ถูก เสี่ยสุชาติเจ้านายของเขาจับมาขังเอาไว้ เธอกำลังตั้งครรภ์และถูกเจ้านายของเขาบังคับให้ไปทำแท้ง 

อัศวพจน์ที่เกิดหลงรักมีนาจึงยอมช่วยเหลือเธอ แต่เหตุการณ์กลับพลิกผันเมื่ออัศวพจน์ทำร้ายเสี่ยสุชาติล้มลงจนหัวฟาดพื้นเสียชีวิต โดยที่เขาไม่ได้ตั้งใจ เพื่อหลบหนีคดีฆ่าคนตาย อัศวพจน์จึงพามีนาหนีไปอยู่กับพ่อเลี้ยงของเขา 

อัศวพจน์วางแผนพามีนาเข้ามาทำงานในไร่ และบอกกับทุกคนว่าเธอคือภรรยาของเขา คืนหนึ่งมีนาน้ำคร่ำแตกและต้องผ่าคลอดฉุกเฉินเพื่อรักษาชีวิตของเธอ พร้อม ๆ กับที่ตำรวจตามมาจับกุมอัศวพจน์ได้ที่โรงพยาบาล ทำให้พ่อเลี้ยงอินทัชต้องรับหน้าที่ดูแลมีนาแทน ระหว่างนั้นมีนาจึงตัดสินใจเล่าความจริงทั้งหมดให้อินทัชฟัง 

ในคืนหนึ่ง หลังจากมีนาออกจากโรงพยาบาลเธอเองก็เกิดน้ำนมคัด แถมยังมีไข้อ่อน ๆ มันสร้างความเจ็บปวดและทรมานให้เธอเป็นอย่างมาก แผลผ่าคลอดก็ยังไม่หายดี มีนาไม่มีทางเลือกเมื่อเธอต้องเผชิญกับความทรมานอย่างแสนสาหัส  

น้ำนมที่คั่งค้างทำให้เต้านมอวบใหญ่ของเธอหนักอึ้ง มันเจ็บปวดราวกับจะระเบิดออกมา ไหนจะพิษไข้ที่รุมเร้าจนร่างกายร้อนรุ่มราวกับเปลวไฟ เด็กสาวพยายามประคองร่างอันอ่อนเพลียเดินไปหน้าห้องนอนของพ่อเลี้ยงอินทัช ก่อนจะเคาะประตูห้องนอนเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา 

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... 

ไม่นานนักเมื่ออินทัชได้ยินเสียงเคาะห้องก็ตื่นขึ้นจากการหลับใหล เขารีบเปิดไฟห้องนอนจนสว่าง ก่อนจะรีบเดินออกมาเปิดประตู แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดและเหงื่อที่ผุดพรายของมีนา ฉับพลันความงัวเงียของเขาก็หายไป 

“มีนา....หนูเป็นอะไร!!!” อินทัชถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย 

“หนู... หนูไม่ไหวแล้วค่ะ ไม่รู้เป็นไรมันร้อนหนาว ๆ แล้วก็ปวดเต้านมไปหมดเลย” มีนาพูดเสียงสั่นเครือ อินทัชรีบประคองร่างเด็กสามเข้ามานั่งในห้อง เขารับรู้ได้ถึงความร้อนรุ่มในร่างกายของเธอ ก่อนจะเห็นน้ำตาคลอเบ้าของเด็กสาว และความทรมานที่ฉายชัดอยู่บนใบหน้า  

มีนาในชุดในชุดนอนบางเบาที่ไม่มีบราสวมอยู่ด้านใน เผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มที่เต่งตึงหนักอึ้งและหยาดน้ำนมที่ซึมเป็นดวง ๆ กระจายอยู่เต็มเนื้อผ้า ยอดปทุมถันสีชมพูเรื่อที่ชูชันท้าทายสายตาของพ่อเลี้ยงหนุ่ม จนเขาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก 

“สงสัยหนูจะน้ำนมคัดแล้วล่ะ ดูสิ!!!! มันซึมออกมาเต็มเลย” เขาเอ่ยเสียงพร่า แต่สายตาก็อดไม่ได้ ที่จะจ้องมองไปยังยอดปทุมถันสีชมพูเรื่อของเด็กสาว 

“ต้องเอาน้ำนมที่คัดออก หนูถึงจะหายปวด” 

“มันเจ็บไปหมดเลยค่ะ...” มีนาครางบอกเสียงแผ่วเบาพร้อมแสดงสีหน้าเจ็บปวด อินทัชมองเด็กสาวด้วยความสงสาร ก่อนจะตัดสินใจช่วยเหลือมีนาอย่างไม่ลังเล เขาพอจะรู้วิธีบรรเทาความเจ็บปวดที่เธอกำลังเผชิญอยู่  

“ไม่เป็นไรนะมีนา เดี๋ยวฉันจะช่วยหนูเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น ก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือมาปลดประดุมเสื้อของเธอออก หญิงสาวจับมือเขาเอาไว้แน่น ก่อนจะทำหน้าลังเล 

“ฉันไม่คิดอะไรกับหนูหรอกน่า แค่จะช่วยเฉย ๆ” อินทัชรีบบอก  

“แถวนี้เราพอจะหาซื้อที่ปั๊มน้ำได้มั้ยคะ” 

“กลางดึกเช่นนี้จะไปหาที่ปั๊มนมจากไหนกันล่ะ” 

“อื้มมม....อย่าค่ะพ่อเลี้ยง อร๊ายย!!! เบาๆ ค่ะ อื้มมม”