ทะลุมิติมาสยบรักแม่ทัพไร้ใจ

เมื่ออาจารย์หมอวัยสามสิบห้าจากโลกปัจจุบัน ทะลุมิติไปเป็นคู่หมั้นของแม่ทัพไร้หัวใจ ในเมื่อได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างสาวงามสวยสะพรั่งทั้งที เหตุใดยังต้องตามง้อคู่หมั้นหน้าน้ำแข็ง แถมยังใจดำนั่นด้วย

*

*

“ขอบคุณเจ้ามาก อย่างน้อย เจ้าก็ยังเป็นห่วงข้า” ร่องรอยยินดีปรากฏขึ้นในดวงตา ก่อนชะงักไปยามได้ฟังคำต่อมาของนาง 

“ท่านแม่ทัพอย่าได้เกรงใจ ข้าเป็นหมอ ทุกสิ่งที่ทำลงไป ล้วนทำตามหน้าที่ อีกอย่างไม่ใช่เพียงท่านคนเดียวที่ข้าต้มยาให้ ทหารทั้งค่ายใครเจ็บป่วยข้าก็ดูแลเสมอกันทั้งนั้น” คำตอบตรงไปตรงมาของนาง เจือจางความปรีดาในแววตาของเหมินจวิ้นหานหายไปจนสิ้น 

“เมื่อครู่... เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่า ข้าไม่ได้หลับ” 

“ทราบเจ้าค่ะ” 

“แล้วเหตุใด เจ้าจึงไม่ถามข้าสักคำเล่า” 

“ข้าต้องถามด้วยหรือเจ้าคะ ในเมื่อจับชีพจรดูก็รู้หมดแล้วว่าท่านปอด ตับ ม้ามไต หัวใจยังทำงานเป็นปกติดี บางทีที่ท่านแกล้งหลับ อาจเพราะไม่อยากเสวนากับข้าก็ได้” เหอมเหม่ยหนิงเสสายตามองไปยังสิ่งอื่นเพราะไม่ต้องการมองหน้าเจ้าของกระโจมพักให้รู้สึกขุ่นใจ 

“ไม่ใช่นะ ใครจะไม่อยากพูดคุยกับเจ้ากัน” ผู้เป็นแม่ทัพรีบปฏิเสธเสียงจริงจัง 

“เจ้าคะ?” 

“ข้าหมายถึง... ในเมื่อเจ้าตรวจเสร็จแล้ว ก็ต้องรอแจ้งข้าไม่ใช่หรือ เช่นนั้นจะรู้ได้อย่างไร ว่าป่วยหนักจริงหรือไม่” เขาเอ่ยแก้ตัว เมื่อเห็นนางขมวดคิ้วคล้ายกำลังสงสัย 

“ข้าไม่มีสิ่งใดแจ้งให้ท่านทราบหรอกเจ้าค่ะ ท่านรู้อาการตัวเองดีอยู่แล้วว่าป่วยหรือไม่”