โปรยปราย...
ในกล่องเหล็กใบหนึ่งหนักอึ้งดังมีบางสิ่งอยู่ซุกซ่อนอยู่ภายใน นายทหารยศพันเอกขมวดคิ้วเพ่งดวงตาคมเข้มแฝงอำนาจดุจพญาราชสีห์พินิจสำรวจอยู่อึดใจ ก่อนจะเปิดมันออกเพื่อคลายข้อสงสัย
“เสือ!!”
สัตว์นักล่าหน้าขนมีลายขีดสีดำเป็นปื้นพาดขวางตลอดความยาวลำตัวโดดเด่นเหนือกลุ่มขนสีส้มอ่อนกำลังนอนสิ้นสภาพราวกับซากสัตว์ที่ถูกนายพรานล่าจนสิ้นท่า
น่าแปลกที่สัญชาตญาณระแวงภัยของเสือตัวนี้ไม่ทำงานอย่างที่ควรจะเป็น พยัคฆ์พินิจมันอีกเพียงเสี้ยวอึดใจ
“เฮ้ย!”
ร่างสูงใหญ่อุทานเสียงหลงเป็นหนที่สองของค่ำคืนเดือนสว่าง แสงนวลจันทราสาดกระทบให้เห็นสิ่งมีชีวิตที่นอนคุดคู้อยู่ในกล่องเหล็กใบเดิม แต่เปลี่ยนไปจากเดิม คราวนี้ไม่ใช่เสือขี้เซา หากแต่มันถูกแทนที่ด้วย ...คน!
เท่านั้นเองเป็นเหตุให้จิตใต้สำนึกด้านสุภาพบุรุษแสนดีที่บางครั้งฝังลึกในกมลสันดานและถูกความดิบกร้าบกลบกลืนจนลืมแสดงออก ก็ค่อย ๆ เผยออกมาผ่านนัยน์ตาเรืองอำนาจ
“คุณ!”
น้ำเสียงทักทายแรกฟังกระด้างหู ใบหน้าดุเข้มทบทวี พร้อมเล็งปืนส่งลูกตะกั่วเข้าใส่เป้าหมายแม้จะเป็นหญิงก็ตาม
“เป็นใบ้หรือไงวะ!”
ได้ผลอย่างประหลาด ร่างบางที่ดูปลกเปลี้ยตอบคำถามของผู้พันพยัคฆ์ด้วยการพยักหน้าหงึกหงักจนคอแทบหักหลายครั้งติด ๆ กัน
"อย่าแกล้งทำเป็นบ้าใบ้ หากผมไม่รู้ว่าคุณเป็นคนหรือเสือ ผมยิงทิ้งแน่!"
คำเตือนก่อนอ่าน
มีฉากหลอน มีผี เรื่องเหนือธรรมชาติ / สัตว์แปลงร่างเป็นคน /Coercion การใช้อำนาจเหนือกว่าบีบบังคับผู้อื่น / Corporal punishment การลงโทษทางร่างกาย / Gore / Isolation การแยกให้คนคนหนึ่งโดดเดี่ยวจากสังคม / Murder การฆาตกรรม / Torture การทารุณ / Blood มีฉากบรรยายเลือด / Domestic violence ความรุนแรงในครอบครัว / mental abuse ใช้ความรุนแรงจนเกิดบาดแผลทางใจ / PTSD ความกลัว สะเทือนอารมณ์ หวาดวิตกจากเหตุการณ์สะเทือนขวัญ
***ตัวละคร บุคคล สถานที่ รวมถึงช่วงเวลาที่ปรากฎในนิยายเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ผู้ประพันธ์สมมุติขึ้น ไม่ได้อ้างอิงถึงบุคคล กลุ่มบุคคลที่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ หรือชนชาติใดทั้งสิ้น คติความเชื่อ การดำเนินเรื่องที่ปรากฏในนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงสิ่งที่ผู้แต่งสร้างสรรค์เอง ทางผู้แต่งขอยืนยันว่าไม่มีเจตนาลบหลู่ พาดพิงหรือชี้นำให้เกิดความเสื่อมเสีย แตกแยก และเป็นเพียงความเชื่อส่วนบุคคลเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน***