อสูรในคราบผู้กล้า: มหากาพย์พิชิตโลกต่างมิติ

เสียงสุดท้ายที่อากิระได้ยินคือเสียงแตรลมของรถบรรทุกที่ดังลั่นจนแก้วหูแทบแตก ตามมาด้วยความรู้สึกเหมือนร่างกายถูกกระแทกด้วยค้อนปอนด์ยักษ์จนแหลกละเอียด... ให้ตายเถอะ นี่มันพล็อตโคตรคลิเช่เลยนี่หว่า... นั่นคือความคิดสุดท้ายของชายหนุ่มโอตาคุวัย 20 ปี ก่อนที่สติสัมปชัญญะของเขาจะดับวูบลงไปพร้อมกับภาพกล่องเกมลิมิเต็ดอิดิชั่นที่เพิ่งซื้อมาแตกกระจายเกลื่อนถนน 

เมื่อเขารู้สึกตัวอีกครั้ง รอบกายไม่ใช่โรงพยาบาลหรือยมโลกตามที่จินตนาการไว้ แต่มันคือความว่างเปล่าสีขาวโพลนที่ไร้ซึ่งจุดสิ้นสุด เบื้องหน้าของเขาคือบัลลังก์ขนาดมหึมา และบนนั้นคือร่างของบุรุษสูงวัยในชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์ หนวดเครายาวเฟิ้มดูน่าเกรงขาม ทว่าดวงตาที่ทอดมองมากลับเปี่ยมด้วยความเมตตาอย่างประหลาด 

"ตื่นแล้วรึ... เด็กน้อยผู้โชคร้าย" เสียงทุ้มกังวานดังขึ้น "ข้าคือผู้ถูกเรียกขานว่าพระเจ้าสูงสุด ชะตาของเจ้าสิ้นสุดลงก่อนเวลาอันควรด้วยความผิดพลาดเล็กน้อยของระบบ ข้าจึงมาเพื่อมอบโอกาสครั้งที่สองให้แก่เจ้า" 

อากิระไม่ได้ตื่นตระหนกหรือดีใจจนเนื้อเต้นเหมือนตัวเอกในนิยายน้ำเน่า เขากลับยืนนิ่ง ประมวลผลสถานการณ์ด้วยสมองที่ถูกฝึกฝนจากการเล่นเกมวางแผนมานับพันชั่วโมง นี่มัน... อีเวนต์เกิดใหม่ในต่างโลกของจริง! 

"เพื่อเป็นการชดเชย ข้าจะมอบพรให้เจ้า 5 ประการ จงเอ่ยความปรารถนาของเจ้ามาเถิด" 

มุมปากของอากิระยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่มีใครสังเกตเห็น... โอกาสทองมาถึงแล้ว 

"ท่านพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่" เขาแสร้งทำเสียงสั่นเครือ "ผมขอแค่พรที่จะช่วยให้ผมมีชีวิตรอดและไม่เป็นภาระให้ใครก็พอครับ" 

ข้อแรก... "ผมอยากมี 'ระบบ' ที่ทำให้ผมเข้าใจความสามารถของตัวเองและพัฒนาได้อย่างมีประสิทธิภาพครับ เหมือนในเกมที่ผมเคยเล่น" เขาพูดพลางก้มหน้า ทำทีเป็นเขินอาย นี่คือรากฐานแห่งการโกง ข้อมูลคืออำนาจที่แท้จริง 

ข้อสอง... "ผมเป็นคนขี้กังวลเรื่องสัมภาระ ผมขอ 'คลังมิติ' ที่เก็บของได้ไม่จำกัดและปรับแต่งได้ตามใจชอบ จะได้ไม่ต้องรบกวนใครช่วยถือของ" ที่หลบภัยส่วนตัวและโกดังเสบียงชั้นยอด ใครจะปฏิเสธ 

ข้อสาม... "เพื่อที่จะปรับตัวในโลกใหม่ ผมขอ 'ความสามารถในการเรียนรู้' ทุกสิ่งอย่างรวดเร็ว ทั้งภาษาและทักษะต่างๆ" การเป็นอัจฉริยะในชั่วข้ามคืนคือทางลัดสู่การควบคุมทุกสิ่ง 

ข้อสี่... "ผม... ผมไม่ค่อยมีเพื่อน เลยอยากจะขอ 'เสน่ห์' ที่ทำให้คนอื่นเมตตาและอยากช่วยเหลือผม พร้อมกับ 'โชค' ดีๆ สักหน่อย เผื่อเวลาคับขัน" พรข้อนี้ไม่ใช่เพื่อมิตรภาพ แต่เพื่อการควบคุมจิตใจและชักจูงเหล่าตัวเมียโง่ๆ กับหมากทุกตัวในสนามรบแห่งนี้ 

และข้อสุดท้าย... "ร่างกายของผมอ่อนแอมาตลอด ผมจึงขอพรให้ร่างกายใหม่ 'ปรับตัว' เข้ากับทุกสภาพแวดล้อมและ 'ฟื้นฟู' ตัวเองได้อย่างรวดเร็วครับ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารที่สุดเท่าที่จะทำได้ ร่างกายที่เป็นอมตะกลายๆ คือหลักประกันชั้นสูงสุดในการทำเรื่องชั่วร้ายทุกอย่างที่เขาอยากจะทำ 

พระเจ้าสูงสุดพยักหน้าอย่างพึงพอใจ "เป็นพรที่ถ่อมตนและคิดมาอย่างรอบคอบ ข้าพอใจในตัวเจ้ายิ่งนัก" 

สิ้นเสียงนั้น ร่างของอากิระก็ถูกล้อมรอบด้วยวงเวทสีทองอร่าม แสงสว่างจ้าจนต้องหลับตาลง... 

เอาล่ะ... โลกใบใหม่ เหล่าเจ้าหญิง อัศวินหญิง เอลฟ์ และทาสสาวๆ ทั้งหลาย... ผู้กล้าจอมปลอมคนนี้กำลังจะไปหาพวกเธอแล้วนะ เตรียมรูของพวกเธอให้พร้อมรับการมาเยือนของข้าได้เลย...