“ต่อให้ม่านหมอกหนาทึบเพียงใด แสงตะวันก็จะหาทางเจอเธอเสมอ เพราะหัวใจของเขาเกิดมาเพื่อส่องประกายให้เธอเท่านั้น
ม่านหมอกเคยเชื่อว่าแสงสว่างไม่อาจส่องทะลุหัวใจที่เจ็บปวดของเธอได้ เธอเคยปิดกั้นตัวเองอยู่ในโลกสีเทา คล้ายหมอกหนาที่ไม่ยอมให้ใครเข้ามาได้ง่ายๆ แต่เมื่อได้พบแสงตะวัน ผู้ชายดื้อดึงที่ตั้งใจเดินเข้ามาแม้รู้ว่าเธออาจไม่ยอมเปิดใจ แต่เขากลับค่อยๆ เติมความอบอุ่นให้ทีละน้อย จนเธอเริ่มรู้ว่า…ท่ามกลางม่านหมอกที่พร่ามัว มีเพียงแสงตะวันของเขาที่ทำให้หัวใจเธอสว่างชัดเจน
ทั้งคู่ได้ผ่านบททดสอบ ผ่านความเข้าใจผิด ผ่านการเจ็บปวดที่เกือบทำให้ต้องสูญเสียกันไป แต่สุดท้ายพวกเขาก็เลือกจะไม่ยอมปล่อยมือกันอีก เพราะแสงตะวันไม่ได้มีค่าเพียงเพราะความสว่าง และม่านหมอกก็ไม่ได้เป็นเพียงสิ่งที่พร่ามัว เมื่อทั้งสองหลอมรวมเข้าด้วยกัน ความรักก็กลายเป็นดั่งภาพวาดที่งดงาม
แสงตะวันในม่านหมอก สว่างอุ่นละมุน แม้จะไม่ชัดเจนที่สุด แต่กลับตราตรึงหัวใจยิ่งกว่าสิ่งใด
พระเอกธงเขียว ✅
จบแบบสุขนิยม
“อันนี้ลับมากนะ…อย่าบอกใครเด็ดขาด”
“ไม่บอกใครแน่นอนครับ…” ตะวันเผลอกลั้นหายใจ และฟังอย่างใจจดใจจ่อ
“ฉันเคยชอบกลางคืน…ชอบอยู่ในความมืด”
“หืม” ตะวันหลุดยิ้มถึงแม้จะไม่เข้าใจความหมายที่เธอกำลังพูด
“แต่ตอนนี้…ฉันเริ่มชอบตอนกลางวันมากกว่าแล้ว”
เสียงเยิ้มๆ ของเธอทำให้หัวใจตะวันสั่นสะท้าน คำพูดนั้นฟังดูเรียบง่าย แต่กลับมีความหมายซ่อนอยู่ในความมึนเมานั้น ชายหนุ่มยิ้มบางๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว แล้วก้าวเดินต่อไปอย่างเงียบๆ พร้อมกับน้ำหนักบนแผ่นหลังที่ตอนนี้รู้สึกเหมือนเป็นภาระที่เขาอยากแบกไว้ตลอดชีวิต
คำเตือน ‼️
“นักเขียนไม่สามารแต่งให้ถูกใจผู้อ่านทุกคนได้ หากไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่าน และไม่คอมเม้นหรือแสดงความคิดเห็นที่บั่นทอนจิตใจกันนะคะ”
ขอบคุณที่สนับสนุนเสมอมาค่ะ
Guest
