หัวใจวิศรุต

วิศรุต ภักดีกานต์ 29 ปี ทายาทเจ้าของธุรกิจ และเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง 

แพรพรรณ อรุณวัฒน์ 28 ปี ลูกสาวเจ้าของนักธุรกิจ พ่อเป็นคู่แข่งทางการค้าของครอบครัววิศรุต 

ศศิจันทร์ อรุณวัฒน์ อายุ 26 น้องสาวต่างแม่ เกลียดพี่สาวมาก ไม่ว่าอะไรเธอจะแย่งมาให้หมด  

ไม่แม้แต่กระทั่งคนรักของพี่สาวก็ตาม  อะไรที่เธออยากได้...เธอจะต้องได้ 

เด็กหญิงพาขวัญ ภักดีกานต์ อายุ 5 ขวบ 

ตอนเด็กอยู่กับแม่ ตาทวด ยายทวด แต่พอโตมาแม่พามาตามหาพ่อ จากนั้นแม่ก็หายไป 

น้องขวัญคิดถึงแม่... 

เมื่อต้องอยู่กับพ่อ 

ตัวอย่างบางตอน 

“หนูแพร...หนูแพรหายไป! 

“...” 

“หายไปได้ยังไง เธอออกไปซื้อของข้างนอกหรือเปล่า?” เขายังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน มันไม่มีทาง ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีทางทิ้งลูกไปแบบนั้น 

“แป้นโทรมาบอกว่า หนูแพรทิ้งจดหมายไว้ ฝากให้ช่วยดูน้องขวัญ แล้วก็ทิ้งเงินก้อนหนึ่งไว้ให้ด้วย” เสียงปลายสายเริ่มสั่นเครือ ราวกับพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา 

“ตอนแป้นเข้าไปในห้องของหนูแพร เสื้อผ้ากับกระเป๋าของเธอก็หายไปบางส่วน แม่ว่าหนูแพรตั้งใจไปจริง ๆ รุต” 

คำพูดนั้นเหมือนค้อนหนัก ๆ ทุบลงกลางอก มือหนากำโทรศัพท์แน่นจนข้อขาว หัวใจเต้นแรงรัวไม่เป็นจังหวะ กรามแกร่งขบแน่นจนรู้สึกเจ็บไปทั้งข้างแก้ม เขาไม่อยากเชื่อ แต่มันเป็นเรื่องจริง เธอหนีไป แต่ทิ้งลูกไว้ให้เขาเลี้ยง 

ลูกชู้!!! 

“.....” 

เขาถือโทรศัพท์ค้างไว้ในมือ สมองตื้อไปหมด คิดอะไรไม่ออก มีเพียงร่างกายที่ขยับได้ตามสัญชาตญาณ เท้ายาว ๆ ก้าวฉับ ๆ อย่างเร่งรีบเพื่อไปที่รถ 

“เจอกันที่บ้านครับแม่” เขาวางสายเมื่อมาถึงรถ 

นี่สินะความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรแปลก ๆ กดทับอยู่ในอกตลอดตั้งแต่เช้า 

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมา วิศรุตก็มาถึงบ้าน เขาเดินตรงเข้ามาที่ห้องรับแขก ที่ซึ่งบิดามารดานั่งอยู่กับป้าแป้น ในมือของป้าแป้นมีซองเอกสาร ส่วนคุณหญิงอาภากำกระดาษแผ่นหนึ่งไว้แน่น ใบหน้าซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำ 

“ผู้หญิงคนนั้น...กล้าทิ้งลูกชู้ไว้ให้ผมเลี้ยงจริง ๆ เหรอ?” 

🔥🔥🔥🔥🔥 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานที่ผู้เขียนสร้างขึ้นจากจินตนาการ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละคร เหตุการณ์  

และสถานที่ในเรื่องเป็นเพียงการสมมุติขึ้น ไม่มีความเกี่ยวข้องหรือเจตนาพาดพิงถึงบุคคล เหตุการณ์ หรือองค์กรใด ๆ ในชีวิตจริง 

ผู้อ่านควรมีวิจารณญาณในการอ่าน เหมาะสำหรับอายุ 18 ปีขึ้นไป 

ตัวละครบางตัวอาจไม่สมเหตุสมผลไปบ้าง ตัวละครล้วนแล้วแต่มี รัก โลภ โกรธ หลง หูเบา ตรรกะป่วย มีการใช้ความรุนแรง 

แต่ความจริงแล้วคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงตามธรรมชาติของมนุษย์ ท่านสามารถด่าตัวละครได้ตามสบายฮะ  

แต่ยกเว้นไรท์ไว้คนนึงนะฮะ💗💗 

หากท่านใดอ่านแล้วไม่ชอบ กรุณากดออกได้โดยไม่ทิ้งคอมเม้นต์บั่นทอนจิตใจนะคะ ตัวไรท์ก็แค่นี้ ใจบางสุด ๆ  

🔥🔥เกียมทิชชูไว้ให้พร้อม🔥🔥 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537. ห้ามทำการคัดลอก เลียนแบบ 

หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของงานนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน บันทึก 

ถ่ายภาพ ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ 

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์