บทนำ
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย...”
นั่นคือคำสุดท้ายที่ “แซม” สบถออกมาได้ ก่อนที่สติของเขาจะดับวูบลงพร้อมกับเสียงโครมสนั่นหวั่นไหวราวกับโลกจะแตก
เรื่องทั้งหมดมันไร้สาระสิ้นดี เขา แค่พนักงานออฟฟิศธรรมดาๆ คนหนึ่งที่เพิ่งเลิกงาน กำลังยืนรอรถเมล์เพื่อกลับไปนอนตีพุงเล่นเกมที่ห้องเช่าแคบๆ แต่แล้วจู่ๆ ท้องฟ้าที่ควรจะมืดสนิทกลับสว่างวาบราวกับมีใครมาเปิดไฟสปอร์ตไลท์ยักษ์
แซมแหงนหน้าขึ้นไปมอง สิ่งที่เห็นไม่ใช่ดาวตก ไม่ใช่เครื่องบิน และแน่นอนว่าไม่ใช่ซูเปอร์แมน
มันคือ... ลูกชิ้นปลา?
ใช่ ลูกชิ้นปลาขนาดมหึมาเท่าตึกใบหยกที่กำลังลุกเป็นไฟและพุ่งแหวกอากาศลงมาด้วยความเร็วเหนือเสียง
“กูจะตายเพราะลูกชิ้นพระเจ้าตกใส่เนี่ยนะ!?”
โครมมมมมมมม!
...
ความรู้สึกกลับมาอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ความเจ็บปวด มันคือความสับสนงุนงง แซมลืมตาขึ้นใน 공간ที่ขาวโพลนเวิ้งว้างไร้ที่สิ้นสุด เบื้องหน้าของเขาคือร่างแสงที่นั่งกระดิกเท้าอยู่บนบัลลังก์เมฆอย่างไม่ทุกข์ร้อน
“โทษทีว่ะน้องชาย พอดีข้าทำลูกชิ้นปลาหลุดมือตอนดูซีรีส์เพลินไปหน่อย” ร่างแสงพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนพนักงานเซเว่นที่ทำของตกใส่เท้าลูกค้า
แซมกะพริบตาปริบๆ ประมวลผลอยู่สามวินาที ก่อนจะชี้นิ้วด่ากราด “มึงคือพระเจ้า? แล้วมึงทำกูตายด้วยลูกชิ้นปลาเนี่ยนะ!? ไอ้สัด! ความรับผิดชอบของมึงอยู่ไหน!?”
พระเจ้าทำหน้าเซ็งๆ “เออๆ เรื่องมันพลาดไปแล้ว จะให้ทำไงได้วะ? ชุบชีวิตให้ที่เดิมก็ไม่ได้ ร่างมึงเละเป็นโจ๊กไปกับลูกชิ้นข้าแล้ว”
“แล้วมึงจะชดใช้ยังไง!?” แซมตะโกนลั่น
“เอางี้” พระเจ้าดีดนิ้วดัง เป๊าะ “ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ในโลกแฟนตาซี ตระกูลใหญ่โต มีอำนาจ เป็นคุณชายลูกคนเดียวที่ไม่มีใครกล้าขัดใจ แถมพรพิเศษให้ด้วย ถือว่าเจ๊ากันไปนะ”
พูดไม่ทันขาดคำ ร่างของแซมก็เริ่มส่องสว่างและเลือนหายไป
“เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนโว้ย! พรเหี้ยอะไรของมึง! อธิบายก่อนสิไอ้พระเจ้าเวรตะไล!”
เสียงสุดท้ายที่เขาได้ยินคือเสียงยานคางของพระเจ้าที่ตอบกลับมาอย่างขอไปที
“เออ... ก็พรให้เจ้าได้ทุกอย่างที่อยากได้ไง... ไปละ ขอให้สนุกกับชีวิตใหม่นะน้อง... ซู้ดดด~”
พร้อมกับเสียงดูดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปคำสุดท้ายของพระเจ้า สติของแซมก็ดับวูบลงอีกครั้ง... สู่การเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เขาจะจดจำไปตลอดกาลในฐานะ... ไอ้สารเลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์
Guest
