โปรยปราย ปราย ปราย ปราย...
นายน้อยเคนจิแห่งตระกูลอินาโมริถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจ จนเติบใหญ่กลายเป็นเด็กเปรตที่พ่อก็เอาไม่อยู่
พ่อที่เฒ่าชแรแก่ชราจึงหันหน้าไปพึ่งมือขวาเกรดพรีเมี่ยมอย่าง อิชิดะ โทระ ให้ช่วยกำหราบลูกชายคนเปรตของพ่อให้อยู่หมัด...ภายใต้โค้ตลับ
“ช่วยทำให้มันเป็นผู้เป็นคน ก่อนที่ฉันจะดับแดดิ้นสิ้นใจตายกลายเป็นปุ๋ยลงไปคุยกับรากมะม่วง”
และ
“ฉันให้สิทธิ์นายสั่งสอนเด็กนั่นได้เต็มที่ ตีได้ตี เฆี่ยนได้เฆี่ยน”
มือขวาเกรดพรีเมี่ยมได้ยินดังนั้นก็โค้งคำนับรับคำสั่งไม่รอช้า บุกไปตามล่าเด็กเปรตของพ่อถึงแหล่งกบดาน
…
“นายน้อยครับ นายท่านให้ผมมาตามกลับบ้าน”
“ฉันกลับก็ได้ แต่มีข้อแม้ว่า...นายต้องนอนกับฉัน ทำให้ฉันพอใจ แล้วฉันจะยอมกลับ”
โทระเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่านายน้อยจะพูดเช่นนั้น แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเสนอ ควรหรือที่เขาจะไม่สนอง??
“คุณแน่ใจนะ คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูด จะไม่เสียใจทีหลังนะ” โทระถามพอเป็นพิธี ให้รู้ว่าถามแล้วนะ
“แน่ใจสิ” นายน้อยเคนจิตอบเสียงหนักแน่น ลูกน้องของพ่อ เขาล่อมาแล้วตั้งกี่คน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อยากขึ้นเตียงกับเขาทั้งนั้น ไอ้หมอนี่ก็คงไม่ต่าง จะกดให้จมเตียงเลยคอยดู
ว่าแล้วนายน้อยเคนจิก็กอดคอมือขวาของพ่อเข้าไปห้องไปเช็กของกันสองต่อสอง
…
จังหวะที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม มือขวาเกรดพรีเมี่ยมดันพลิกร่างขึ้นมาอยู่ข้างบน แล้วกระซิบถามนายน้อยเบา ๆ ว่า
“จะเตรียมเอง หรือให้ผมเตรียมให้ครับ”
คำถามนั้นราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจนายน้อยอินาโมริ
‘จะเตรียมเอง หรือให้ผมเตรียมให้ครับ?’
นี่คือสิ่งที่เขาควรจะถามไม่ใช่หรือ?
“น...นายเป็นรุก?” นายน้อยเคนจิปากคอสั่น ล่อมาแล้วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ มองไม่เคยพลาดสักครั้ง แต่ทำไมกับไอ้หมอนี่ถึงพลาดได้วะ??
“อาฮะ” โทระพยักหน้ารับ “นายน้อยคิดว่าหน้าอย่างผมจะเป็นรับ? ที่ชวนขึ้นมานี่ ไม่ใช่ว่ารู้อยู่แล้ว?”
คำพูดของโทระทำนายน้อยเคนจิขนหัวลุก ร่างกายแข็งทื่อ เมื่อคิดว่าไอ้นั่นที่อันเท่าแขนจะยัดเข้ามาในตัวเขา
ไอ้ฉิบหายยย!!!! ตูดแหกแน่กู
...
คำเตือน เตือน เตือน เตือน...
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายดราม่า
กรุณาอย่าหลงเชื่อคำโปรย
มันเป็นกับดัก...
...
กราบบบบบสวัสดีคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ไรท์อัน Come back
ฝากกดหัวใจ กดแชร์ คอมเมนต์ กดติดตามเพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะฮะ
Guest
