ภุมรินหลงไพร

โปรยปราย ... 

 มีตำนานเล่าขานสืบต่อหลายพันปีก่อน เมืองแห่งเทือกเขาภูพานลึกเร้นอันไกลโพ้นนั้น มีเทพธิดานามว่าภุมรินนารีทำหน้าที่ปกปักดูแลผืนป่า เธอมีใบหน้างดงาม เรือนกายหอมกรุ่นราวดอกไม้ป่าหายาก กอปรขึ้นสมเสน่หานางอัปสร มีนัยน์ตาหวานดุจหยาดน้ำผึ้ง 

  วันหนึ่งความงามของภุมรินนารีสะดุดตาของสองอสุรา อันเป็นบริวารยักษาของท่านท้าวเวสสุวรรณผู้ยิ่งใหญ่ 

 จากสหายที่เคยรักใคร่สมานมิตรเริ่มหมางใจ สองยักษ์หนุ่มหมายปองสตรีอัปสรานางเดียวกัน จนถึงขั้นพิพาทแตกหัก เทือกเขาภูพานที่เคยสงบสมบูรณ์ พลันพินาศราพณาสูรจากการต่อสู้พิชิตใจสตรี 

 ภุมรินนารีไม่อาจให้เป็นเช่นนั้น เธอยอมเสียสละชีวิตตนเองสังเวยสงครามชิงรักหักสวาท เลือกปกป้องผืนป่ารวมถึงสรรพสัตว์น้อยใหญ่จนกลับกลายเป็นตัวนางเองที่รับกรรม 

 ระหว่างที่สองอสุราห้ำหั่นกันด้วยแรงโกรธา ทั้งคู่ได้พลั้งมือสังหารภุมรินนารีจนสิ้นใจ 

 ความนี้ทราบถึงท้าวเวสสุวรรณโณ ประกาศิตแห่งท่านผู้อยู่เหนือยักษาทั้งปวงกังวานขึ้นทั่วชั้นฟ้าดาวดึงส์ถึงโลกบาล 

 "ภุมรินนารีมิได้ผิดอันใด เธอยอมสละชีวิตตนเพื่อปกป้องผู้อื่น ข้าขอส่งดวงจิตบริสุทธิ์ดุจดวงแก้วของนางให้ไปเสวยชาติเป็นนางฟ้าบนดาวดึงส์จนกว่าจะหมดบุญ ส่วนสองบริวารยักษาแห่งข้า ทั้งศิวานนท์แลราเชนทร์ยักษาส่งมันทั้งคู่ไปทรมานด้วยไฟนรกโลกันตร์ จากนั้นจงไปจุติในโลกมนุษย์ชดใช้กรรมต้องเวียนว่ายตายเกิดทุกข์ทนทรมานอยู่อย่างนั้น พวกเจ้าจะแคล้วคลาดจากภุมรินนารีทุกภพชาติ จนกว่า...." 

 "จนกว่าภุุมรินนารีจะหมดบุญแลลงไปจุติยังโลกมนุษย์ เมื่อนั้นหากอสุรายักษาตนใดยังมีใจปฏิพัทธ์ต่อนาง ใครหานางพบก่อนจักได้เป็นผู้ครองหัวใจของนาง" 

 นิทานปรัมปราแห่งเทือกเขาภูพานเรื่องนี้เป็นที่มาของชื่อภุมริน ธิดาอัปสรผู้อาภัพอับโชคในเรื่องความรัก  

 กาลเวลาผ่านมาเนิ่นนาน ทว่าไม่มีใครรู้เลยว่าแท้จริงแล้วภุมรินนารีนั้นเลือกรักใครกันแน่ 

 คำเตือน‼️ 

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับศาสนา พิธีกรรม ความเชื่อ ไสยศาสตร์ ภูติผี ของขลัง มนต์ดำ เรื่องราวทั้งหมดในนิยายเป็นเพียงเรื่องที่สมมุติขึ้น ผู้เขียนไม่มีเจตนาลบหลู่ ดูหมิ่น หรือส่งเสริมให้เกิดความเชื่อหรือนำพิธีกรรมต่างๆ ในนิยายเรื่องนี้ ไปปฏิบัติตาม หรือลอกเลียนแบบโดยเด็ดขาด และคาถาทุกคาถาในเรื่องผู้เขียนสร้างขึ้นจากจินตนาการเท่านั้น...โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน.