[เถื่อนสตอรี่ 2]
เมื่อคุณหนู ภูมิภัทร ผู้แสนจะร่ำรวยมีชีวิตเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ต้องพลันตกอับ หนำซ้ำพี่ชายสุดที่รักยังอันตรธานหายไปจากตระกูลอย่างไร้ร่องรอย คุณหนูผู้สูงศักดิ์จะไม่มีทางยอมให้คฤหาสน์ของเราล่มจมเด็ดขาด!
สิ่งแรกที่ต้องทำเพื่อความอยู่รอด ภูมิภัทรจำเป็นต้องหิ้วกระเป๋าบินลัดฟ้าไปพึ่งใบบุญ หลงโซ่วหมิง หรือ เฮียโซ่ เพื่อนสนิทของพี่ชายผู้แสนปากร้ายที่อดีตเคยเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้กลายเป็นประธานบริษัทหน้ายักษ์ ผู้ทรงอิทธิพลระดับแนวหน้าแห่งแดนมังกรไปเสียแล้ว แน่นอนว่าหลงโซ่วหมิงเองก็เกลียดเด็กดื้ออย่างคุณหนูภูมิภัทรเข้ากระดูกดำไม่เคยเปลี่ยน
“อยู่ที่นี่หัดทำตัวให้มันดีขึ้นบ้าง อย่าเอาแต่สร้างเรื่องให้ฉันปวดหัว แค่ฉันตัดสินใจรับเธอมาดูแล มันก็เป็นภาระมากพอแล้ว”
กรี๊ดดดด คุณหนูภูมิภัทรจะไม่ทนอีกต่อไป ในเมื่อเฮียเกลียดกันมาก คุณหนูจะจับเฮียทำผัวให้ได้ คอยดู๊!!
“แต่งตัวอะไรของเธอ น่าเกลียด”
“ชุดนี้มันไม่น่ารักเหรอครับ”
“สิ่งที่เธอเป็นมันไม่เคยเข้าข่ายคำว่าน่ารักในสายตาฉันอยู่แล้ว รูปร่างก็ผอมเก้งก้าง ไม่เห็นจะมีตรงไหนน่าสัมผัส”
แม้ทุกครั้งพยายามพร่ำบอกตัวเองว่าเกลียดเด็กดื้อนักเด็กดื้อหนาก็ตามที แต่มือใหญ่กลับยื่นไปสัมผัสขาเนียนใต้ชายชุดนอนตัวบางอย่างไม่ได้ตั้งใจ
"ฮะ เฮียหยุดบีบขาภัทรได้แล้ว ตาเฒ่าหัวงู!!!”
หลงโซ่หมิง (โซ่) นักธุรกิจ อายุ 32
เกลียดเด็ก โดยเฉพาะเด็กดื้ออย่างภูมิภัทร
“อยากร้องก็ร้องไป ฉันไม่มีเวลามาปลอบเธอเหมือนไอ้ภูมันหรอกนะ”
ภูมิภัทร (คุณหนูภัทร) อายุ 21 น้องชายเพื่อนสนิท ตัววุ่นวายสำหรับเฮียโซ่
คุณหนูผู้ตกอับ จำเป็นต้องหิ้วกระเป๋าบินลัดฟ้าไปพึ่งใบบุญเพื่อนสนิทเฮียโซ่ ผู้แสนปากร้ายที่อดีตเคยเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เด็ก
"ภัทรเกลียดเฮียที่สุด"
คำเตือน
เนื้อหามีความโจ่งแจ้งในเรื่องเพศ/บางฉากใช้ความรุนแรง/ทำร้ายร่างกาย/พบเจอเหตุการณ์สะเทือนขวัญ/กักขังเด็ก/นายเอกมีความอ่อนต่อโลก น่ารัก นุ่มนิ่ม/ถอดสมองก่อนอ่าน เหนือการณ์คาดหมาย/โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายไปเผยแพร่หรือกระทำการใด ๆ ก่อนได้รับการอนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมายต่อผู้กระทำละเมิดอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีข้อยกเว้น
Guest
