“ถ้าอยากล้างแค้น…จงแน่ใจว่ามือของคุณจะไม่สั่นตอนที่เหนี่ยวไก”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นกลางความเงียบ เบื้องหน้าของเธอคือชายในชุดสูทสีเทาเข้ม ใบหน้าของเขาราวกับถูกแกะสลักขึ้นมา ‘สวยงามและเย็นชา’
“คุณคิดว่าฉันไม่กล้าใช่มั้ย?”
เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย แต่ก็ไม่หลบสายตาคมที่จ้องมองมาที่ตน
เธอถือปืนเล็งจ่อไปที่กลางอกของเขา ระยะไม่เกิน 5 เมตรเธอไม่มีทางลั่นไกพลาดแน่ อีกทั้งยังไม่มีใครมาขวาง เพราะเขา ลูเซีย วาเรซซี สั่งให้ทุกคนออกไปจากห้อง
“ผมฆ่าพ่อคุณอย่างนั้นหรอ”
เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่สะทกสะท้านแม้ปลายกระบอกที่อยู่ในมือหญิงสาวจะจ่อเล็งมาทางตน
“คุณอยู่ที่นั่น…”
เธอพูดเสียงสั่น ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาเม็ดโตไหลลงมาอาบแก้มใส ความรู้สึกมากมายเกิดขึ้นในจิตใจของเธอ
“พ่อฉัน… เขาไว้ใจคุณ”
ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินเข้ามาทีละก้าวช้าๆ เสียงรองเท้าหนังแตะกระทบพื้นหินอ่อนดังเป็นจังหวะ ราวกับเสียงนั้นกำลังเหยียบย่ำหัวใจของเธอซ้ำๆในทุกๆ ก้าว
“ถ้าคุณแน่ใจว่าผมเป็นคนสั่งฆ่าเขา…”
เขาหยุดอยู่ตรงหน้า รอยยิ้มที่ชวนให้รู้สึกกระอักกระอ่วนเผยขึ้นบนใบหน้าหล่อจัด ดวงตาคมจ้องมองมายังร่างบางที่ยืนตัวสั่นตรงหน้า มือหนาเอื้อมไปจับอาวุธในมือของเธอก่อนจะนำมาจ่อที่อกข้างซ้ายของตน
“ก็เหนี่ยวไกซะสิ…มิเกล”
พูดจบริมฝีปากของลูเซียบดขยี้ลงมา มันหนักแน่นและลึกซึ้งกว่าที่ผ่านมา
มิเกลพยายามยกมือขึ้นเพื่อดันเขาออก แต่แรงกลับอ่อนยวบ ปืนที่เธอกำแน่นก็ร่วงหล่นกระแทกพื้นเสียงดัง
เสียงนั้นแทบไม่ทำให้เขาสะทกสะท้าน ลูเซียเพียงแค่ใช้มือหนาข้างหนึ่งจับข้อมือเธอกดกับกำแพงไว้แน่น อีกข้างเลื่อนลงมาที่เอว ดึงเธอเข้าหาตัวเองจนแนบชิด
“เห็นมั้ย…” เขากระซิบชิดริมฝีปาก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แตะ
แต้มมุมปาก “…คุณไม่เคยจะฆ่าผมได้จริงหรอก”
มิเกลหน้าแดงจัด ลมหายใจสั่นสะท้าน แต่ก่อนที่เธอจะโต้แย้ง ริมฝีปากของเขาก็ทาบลงมาอีกครั้ง คราวนี้ลึกจนเธอแทบหายใจไม่ออก
มือเธอกำเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาแน่น ความร้อนจากร่างกายลูเซียแผ่เข้ามาทุกทิศ จนสมองเธอว่างเปล่า เหลือเพียงความรู้สึกที่ท่วมท้น
ลูเซียละจูบออกช้าๆ สายตาสีเทาหม่นจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน
“สวยจนผมอยากขังคุณไว้ทั้งคืน” น้ำเสียงทุ้มต่ำเต็มไปด้วยแรงปรารถนาและความหลงใหล
มิเกลหลบสายตาแต่ทำไม่ได้จริงๆ ความคมลึกในดวงตานั้นทำให้เธอหวั่นไหวจนใจแทบขาด
“ลูเซีย…” เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว
เขากดจูบลงมาอีกครั้ง คราวนี้ลากยาวลงมาตามแนวคอ มือหนาคลึงต้นขาเธอเบาๆ แล้วดันสูงขึ้นอย่างเร่าร้อน
เสียงสะท้านหลุดจากริมฝีปากเธอทันที “อ๊ะ…”
สายตาของเขาเต็มไปด้วยแรงดึงดูดเกินกว่าจะเป็นเพียงความใคร่มันคือ ความหลงใหล ที่กำลังกลืนกินเขาทั้งตัว
ลูเซียเลื่อนใบหน้าออกเพียงนิด ยกมือเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้ามิเกล ก่อนจะกระซิบด้วยเสียงพร่า
“ที่คือบทลงโทษที่คุณไม่กล้าเหนี่ยวไกล”
แล้วร่างสูงก็โน้มลงมา กลืนกินเสียงหายใจของเธออีกครั้ง จนทุกสัมผัสแปรเปลี่ยนเป็นเพลิงที่พร้อมจะแผดเผาทั้งสองคน
แนะนำตัวละคร
ลูเซีย วาเรซซี - อายุ32ปี หนุ่มนักธุรกิจไฟแรงที่เบื้องหลังคือมาเฟียผู้ที่มีอิทธิพลมากที่สุด เพียบพร้อมไปซะทุกอย่างทั้ง หน้าตา รูปร่าง รวยและมีอำนาจล้นมือ
มิเกล ซานโทเร่ - สาววัย24ปีที่เข้ามาเป็นเลขาให้ลูเซียเพราะอยากแก้แค้น แต่อยู่ไปอยู่มาหัวใจของเธอดันปั่นป่วนเพราะเขาคนนั้น
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะเค้าเป็นนักเขียนหน้าใหม่ และนี่คือนิยายเรื่องแรกที่แต่งเลยค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ❤️
Guest
