พี่ภัทรอย่าลองดี

"ผมจะทำให้พี่รู้ ว่าผมไม่ใช่คนที่พี่จะเข้ามาทำให้เล่น ๆ แล้วก็ไป และถ้าอยู่กันดี ๆ ไม่ได้ ก็มาลงนรกไปพร้อมกัน" 

------------- 

"อึก นี่...ตะวันทำอะไรผิดเหรอครับ ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้"

คนอ่อนวัยไม่ทันได้เตรียมใจมาตั้งรับ เขาพยายามหาเหตุผลที่คนตรงหน้าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่ก็ไม่พบคำตอบอะไรทั้งนั้น สำหรับเขาแล้ว เขาก็แค่อยากเป็นคนเดียวของจิณภัทร เป็นของจิณภัทร แต่ในขณะเดียวกัน คนตรงหน้าดูเหมือนจะแค่มาเล่น ๆ กับเขาเท่านั้น

ชายหนุ่มพูดคำเหล่านั้นออกมาอย่างเคยชิน เด็กหนุ่มถึงได้สะอึกซ้ำ ๆ เหมือนมีอะไรมากระทุ้งคอ

"ไม่เลย ตะวันไม่ได้ทำอะไรผิดครับ ตะวันยังเด็กเกินไปจริง ๆ ด้วย"

"ฟังพี่ดี ๆ นะ..."

สำหรับเขา อายุที่ห่างกันหกปี ทำให้มุมมองบางอย่างแตกต่างกันออกไป คนหนึ่งอาจจะมองโลกในแง่ดี มองความรักเป็นสิ่งสวยงาม ถ้าได้นอนกับใคร ก็แปลว่านั่นคือความรัก แต่ในทางตรงกันข้าม ใครอีกคนก็อาจจะมองว่ามันคือ 'การแลกเปลี่ยน' และจิณภัทรก็คือคนคนนั้น

"เมื่อคืนนี้มันคือเซ็กซ์ตะวัน มันไม่ใช่ความรัก โอเคไหม?"

"ถ้าเรามีความต้องการเหมือนกัน เราตัดสินร่วมกันว่าจะทำ โดยที่ไม่ได้มีการบังคับฝืนใจกัน พี่ว่าแค่นั้นก็น่าจะพอแล้วนะ" ดวงตาคู่คมฉายแววจริงจังไม่น้อยขณะที่เขาพูด มันไม่มีแววล้อเล่น มีแต่มวลความร้ายกาจที่แผ่ซ่านออกมาจากคนโตกว่า เด็กหนุ่มอึ้งแล้วอึ้งอีก ช็อกซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับทุกประโยคที่ได้ยิน