เธอลืมตาตื่นขึ้นมาต้องตกใจเมื่อวิญญาณของเธอต้องมาอยู่ในร่างของคนอื่น อีกทั้งยังไม่ได้อยู่ในสมัยเดียวกันกับเธอ แต่อยู่ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย ตอนที่จะเสียกรุงครั้งที่ 2 เธอที่เป็นวิญาณผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ต้องพาทหารในสังกัดของตัวเองออกศึกครั้งแล้วครั้งเล่า และไม่รู้ว่าตัวเธอจะรักษาชีวิตของผู้ชายคนนี้เอาไว้ได้ไหม
เขาที่บาดเจ็บสาหัสจากการถูกฟันของศัตรู ลืมตาตื่นขึ้นมาต้องตกใจ เมื่อวิญญาณของตัวเองเข้ามาอยู่ในร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง อีกทั้งยุคสมัยยังไม่ใช่ยุคสมัยที่เขาคุ้นเคย
"นี่มันที่นี่ที่ไหน"
"นั่นมันข่าวอะไร"
"ข่าวสู้รบของทหารไทยกับทหารเพื่อนบ้าน"
"ผืนแผ่นดินนี้ ไม่มีใครสามารถแย่งไปได้ เว้นซะจากคนในจากขายแผ่นดิน เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง"เขาในร่างของเธอมองขึ้นไปบนท้องฟ้า พร้อมหยดน้ำตาที่ไหลร่วงออกมา
"หากคนในชาติไม่ขายแผ่นดินให้กับศัตรู คนในชาติสามัคคีกัน พวกเราก็จะไม่เสียกรุงถึงสองครั้ง แผ่นดินจะอยู่ได้หรืออยู่ไม่ได้ก็ขึ้นอยู่คนในชาติ รักและหวงแหนแผ่นดินบ้านเกิดของตัวเองมากแค่ไหน"
ตอนเด็กๆเธอได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเอง ทำไมทุกเช้าเราต้องยืนเคารพธงชาติ ทำไมเราต้องร้องเพลงชาติในทุกวัน ทำไมทุกแปดโมงเช้า ทุกหกโมงเย็นถึงเปิดเพลงชาติทั่วประเทศ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว วันที่เราไม่มีแผ่นดินของตัวเอง วันที่เราสูญเสียแผ่นดินบ้านเกิดให้กับศัตรู มันเจ็บปวดมากแค่ไหน และในวันนี้เธอก็จะสู้จนตัวตายปกป้องผืนแผ่นดินนี้
งื้อ ฝากนิยายเรื่องนี้เอาไว้ในอ้อมกอดของทุกคนด้วยนะคะ
Guest
