“บอกรหัสมาเดี๋ยวนี้”
ไอ้เบิ้มตวัดสายตามาทางมะลิ หล่อนมองหน้าสามี
“เสี่ย... บอกรหัสพวกมันไปเถอะ”
มะลิจำรหัสเปิดเซฟไม่ได้ เพราะว่าสามีเป็นคนตั้งรหัสด้วยตัวเอง
“บอกมา... ”
ไอ้เบิ้มใจร้อน ตะคอกถามเสียงดังลั่น
“อั๊วลืมไปแล้ว... อั๊วจำไม่ได้”
เสี่ยพงษ์โกหก ที่ไม่ยอมบอกเพราะรู้ว่าในเซฟนั้นมีสร้อยทอง น้ำหนักรวมๆ คงหลายสิบบาท
“ไม่บอกใช่ไหม... ได้ กูมีวิธี เดี๋ยวกูจะทำให้มึงบอก จนได้... ไอ้เข้มมึงจับนังนี่ให้กูที”
ไอ้เบิ้มร้องสังอีกคน มันชื่อ ‘เข้ม’
“ได้เลยพี่”
ไอ้เข้มที่ยืนเอามีดจี้คอเสี่ยพงษ์ ปรี่เข้าประชิดตัวมะลิ ประกบกายเข้าข้างหลัง ล็อคแขนสองข้างของหล่อนเอาไว้ มันเอนกายพิงผนัง รั้งร่างของมะลิให้เอ็นตามลงมาทับ สะโพกหนั่นแน่นของหล่อนเบียดกับเป้ากางเกงของมันจนเกิดอารมณ์ ท่อนเอ็นของไอ้เข้มดุนดันขึ้นมาเป็นลำแข็ง เสียดสีกับกลีบก้นของมะลิที่โดนล็อคเอาไว้
“อย่า... อย่าทำอะไรมะลิเมียอั้วนะ”
เสี่ยพงษ์ร้องห้าม ความหวาดกลัวฉายขึ้นในดวงตาของหญิงสาว
“สวยจัง... อู้ว เซ็กซี่ไปทั้งตัว”
ไอ้เบิ้มเอาปากกระบอกปืนเกี่ยวสายชุดเดรสเส้นบางๆ ที่ลาดไหล่ ดึงลงมากองที่ต้นแขนกลมกลึงของหญิงสาว
Guest
