“พี่หมอคะ...” เสียงของเธอสั่นเครือเล็กน้อย
เขาเงยหน้าขึ้น มองเธอด้วยสีหน้าราบเรียบ
“มีอะไร”
ภัทรารินทร์เม้มปากแน่น สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา
“พีช...พีชท้องค่ะ”
เงียบ...
เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอย่างซื่อสัตย์ในห้องนั่งเล่น
ธีธัชกะพริบตา ดวงตานิ่งสนิทไม่มีความตกใจ หรือความดีใจอยู่เลยแม้แต่น้อย
“งั้นเหรอ...” เขาตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะหันกลับไปมองเอกสารในมือเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พี่หมอจะไม่พูดอะไรเลยเหรอคะ” เธอถามเสียงเบา
“เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าฉันไม่เคยอยากมีลูกกับเธอ”
เหมือนเวลาหยุดหมุน...
ภัทรารินทร์นั่งนิ่ง ความรู้สึกทั้งหมดที่เธอพยายามกดไว้พังทลายลงในเสี้ยววินาที
ใช่ เธอรู้ รู้ว่าเขาไม่รัก รู้ว่าเขาไม่ต้องการความรักของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่า แม้แต่ลูกของเขาเอง เขาก็ไม่ต้องการเพียงเพราะแกเกิดมาในท้องของเธอ
*************
รักษิกามาทักทายกันอีกแล้วค่า รอบนี้มาพร้อมรัก ดราม่า น้ำตาคลอ พระเอกหอนเหมือนเดิม แต่เรื่องนี้ดราม่าไม่หนักนะคะ (มั้ง) เป็นเรื่องสั้นนะคะ ไม่ยาวมาก อ่านเพลิน ๆ และด่าพระเอกไปพร้อม ๆ กันนะคะ
ฝากกดใจ กดติดตามและกดเข้าชั้นกันด้วยน้าา
Guest
