รู้ตัวว่ารักในวันที่สาย

“พี่หมอคะ...” เสียงของเธอสั่นเครือเล็กน้อย

เขาเงยหน้าขึ้น มองเธอด้วยสีหน้าราบเรียบ

“มีอะไร”

ภัทรารินทร์เม้มปากแน่น สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา

“พีช...พีชท้องค่ะ”

เงียบ...

เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงเครื่องปรับอากาศที่ทำงานอย่างซื่อสัตย์ในห้องนั่งเล่น

ธีธัชกะพริบตา ดวงตานิ่งสนิทไม่มีความตกใจ หรือความดีใจอยู่เลยแม้แต่น้อย

“งั้นเหรอ...” เขาตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะหันกลับไปมองเอกสารในมือเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พี่หมอจะไม่พูดอะไรเลยเหรอคะ” เธอถามเสียงเบา

“เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าฉันไม่เคยอยากมีลูกกับเธอ”

เหมือนเวลาหยุดหมุน...

ภัทรารินทร์นั่งนิ่ง ความรู้สึกทั้งหมดที่เธอพยายามกดไว้พังทลายลงในเสี้ยววินาที

ใช่ เธอรู้ รู้ว่าเขาไม่รัก รู้ว่าเขาไม่ต้องการความรักของเธอ แต่เธอไม่รู้ว่า แม้แต่ลูกของเขาเอง เขาก็ไม่ต้องการเพียงเพราะแกเกิดมาในท้องของเธอ

*************

รักษิกามาทักทายกันอีกแล้วค่า รอบนี้มาพร้อมรัก ดราม่า น้ำตาคลอ พระเอกหอนเหมือนเดิม แต่เรื่องนี้ดราม่าไม่หนักนะคะ (มั้ง) เป็นเรื่องสั้นนะคะ ไม่ยาวมาก อ่านเพลิน ๆ และด่าพระเอกไปพร้อม ๆ กันนะคะ

ฝากกดใจ กดติดตามและกดเข้าชั้นกันด้วยน้าา