ฟาร์มลักของพ่อเลี้ยงโทมัส

     แนะนำตัวละคร 

       ภูวดล เจ้าของอสังหาริมทรัพย์ ต้องการที่ดินของฟาร์มโคนมหวานดวงใจที่ใหญ่ที่สุดในปากช่องซึ่งเป็นของโทมัส ทว่าโทมัสดันไม่ยอมขายให้แม้จะเสนอยอดเงินมหาศาล ภูวดลจึงส่งลูกชายเพียงคนเดียวเข้าไปทำลายฟาร์มแห่งนี้ให้สิ้นซาก  

         ภาคิน ในวัยยี่สิบสี่ปีหลังจากเรียนจบจากเมืองนอกได้ไม่นาน เขาก็ต้องมาทำงานให้ผู้เป็นพ่อ แน่นอนว่าการปลอมตัวเข้าไปในฟาร์มโคนมหวานดวงใจในครั้งนี้ เขาจะต้องทำภารกิจให้สำเร็จเพื่อพิสูจน์ว่าเขาเหมาะสมในการสานต่อธุรกิจของผู้เป็นพ่อ 

         “ภาคินฟังป๊านะ ลูกหล่อ ลูกรวย เป็นใหญ่ที่สุดในหุบเขานี้ ไม่มีใครมีอำนาจเท่าเราอีกแล้ว ลูกต้องทำลายฟาร์มของไอ้พ่อเลี้ยงโทมัสให้มันไม่มีที่ซุกหัวนอน แล้วเอาโฉนดที่ดินแสนไร่ตรงนั้นมาให้ป๊าทำคอนโด เข้าใจไหม” พูดด้วยความแค้นอย่างตัวร้ายในละคร 

         “เข้าใจครับป๊าผมจะทำลายให้เต็มตัวพ่อเลี้ยงโทมัสเลย” งึมงำราวกระซิบ 

         “ว่าอะไรนะภาคิน” 

         “ไม่มีอะไรครับป๊า” ยิ้มฟันเหยิน คิดถึงพ่อเลี้ยงโทมัสใจจะขาด 

       โทมัส เจ้าของฟาร์มโคนมหวานดวงใจในวัยสามสิบหกปี เขารักฟาร์มแห่งนี้มากเพราะเป็นฟาร์มที่เกิดจากความรักของพ่อกับแม่ แม้ว่าทั้งสองจะจากโลกนี้ไปแล้ว เขาก็ยังสานต่อกิจการจนใหญ่โต แต่แล้ววันหนึ่งหัวใจของพ่อลูกติดที่ห่อเหี่ยวมานานได้เจอกับหนุ่มหน้ามนคนงานในฟาร์ม มีนามว่า ฟาร์ม จากคำบอกเล่า ที่มักเข้ามาวุ่นวายหัวใจให้คันยุบยิบ เขาเหมือนได้ย้อนเวลาเป็นหนุ่มอีกครั้งกับความรู้สึกที่เริ่มก่อตัว      

"แล้วฟาร์มล่ะ โสดหรือเปล่า" 

"ไม่ครับ" 

"..." 

"ถ้าพ่อเลี้ยงเป็นแฟนผม ผมก็ไม่โสดแล้ว" 

น้องไอ‍ริส‍ เด็กน้อยวัยห้าขวบที่คอยเชียร์พ่อให้มีแฟนสักที จะได้ไม่ต้องมานั่งเหงาอยู่อย่างนี้ 

"คุณพ่อขา รีบมีแฟนสิคะจะได้ไม่เหงา หนูยังมีเลย" 

"น้องไอ‍ริส‍! ไม่ได้ลูกมีแฟนไม่ได้" 

"ได้สิคะ แค่ชอบเอง คุณพ่อจะคิดมากให้ผมหงอกทำไม"  

ประกาศลิขสิทธิ์ 

นิยายเรื่องนี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2558 

ห้ามคัดลอก ลอกเลียนแบบ หรือดัดแปลง ส่วนใดส่วนหนึ่ง ของนิยายเรื่องนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายเอกสาร บันทึกถ่ายภาพ สแกน 

ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใด ๆ ตามกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ 

โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร 

จากนักเขียน Lucy.อุ๋ง11 โดยเด็ดขาด