ดอกไม้ที่ปลิดปลิว

คำโปรยนิยาย 

เธอยืนอยู่กลางสายฝน ในชุดเจ้าสาวสีซีดมือหนึ่งกอดช่อดอกไม้แห้งกรอบไว้แนบอกราวกับยึดเหนี่ยวเศษเสี้ยวของความหวัง ที่แม้มอดไหม้ไปแล้ว… ก็ยังไม่ยอมปล่อย 

ใครบางคนเคยสัญญาว่าจะกลับมา แต่ไม่มีใครตอบเธอได้เลยว่า สิ่งนั้น… เคยมีอยู่จริงหรือเปล่า 

ในเมืองที่ฝนตกลงมาไม่รู้จบ 

ชายแปลกหน้าคนหนึ่งเอ่ยถามเพียงว่า 

“คุณแน่ใจหรือ… ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่?” 

ความทรงจำเริ่มขัดแย้งกับตัวมันเอง กลีบดอกไม้ร่วงหล่นโดยไม่มีเหตุผล ความรักที่เคยแนบแน่น… ค่อย ๆ ละลาย 

เหลือเพียงภาพสะท้อนในใจที่ไม่เคยเลือนระหว่างความรักกับความจริง — มีเพียงสายฝนเท่านั้นที่รู้ว่า 

ใครกันแน่… ยังคงหลงเหลืออยู่ในเมืองนี้