โปรดรู้ไว้ว่าตั้งใจรัก

พบกันครั้งแรกเขาประทับใจในตัวเธอ ส่วนเธอไม่พอใจในตัวเขา 

ทว่ายิ่งได้รู้จัก กลับมีบางอย่างผูกมัดร้อยรัดสองหัวใจเอาไว้ด้วยกัน 

“สัญญาระหว่างเราต้องมีการระบุเวลาการใช้หนี้แบบแน่นอนชัดเจน ฉันจำเป็นต้องรู้ว่าฉันจะต้องทนทำงานให้คุณกี่ปีถึงจะหมดหนี้ ” จำปูนบอกถึงความต้องการของตัวเองด้วยความหนักแน่น 

“เรื่องนั้นเป็นเรื่องของผม ก็ผมบอกแล้วว่าผมจะเขี่ยคุณทิ้งก็ต่อเมื่อผมเบื่อ และผมก็บอกไม่ได้ว่าจะเบื่อคุณเมื่อไหร่ บางทีอาจจะแค่สองถึงสามเดือน หรือไม่ก็อาจจะ สามถึงสี่ปี หรือไม่แน่ผมก็จะขังคุณไว้กับผมไปตลอดชีวิต” เขาพูดทีเล่นทีจริงก่อนที่จะยักคิ้วให้เธอกวนๆ 

“ทุเรศ นิสัยเสียที่สุด” 

“คิดว่าผมพูดจริงเหรอ ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก เรื่องนี้ผมคิดไว้อยู่แล้ว การที่ผมจะหานางบำเรอมาผมก็ควรที่จะกำหนดเวลาปลดระวางให้เธอด้วย ผมไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนนานเกินสามเดือน แต่สำหรับคุณ คุณมีหน้าที่ทำงานให้ผม เป็นเวลา 1 ปี และเป็นนางบำเรอบนเตียงให้ผมอีก 1 ปี หรืออาจจะน้อยกว่านั้นถ้าเกิดว่าผมเบื่อคุณ ซึ่งนั่นเท่ากับว่าจะต้องบวกเวลาทำงานเป็นลูกจ้างให้ผมเพิ่มอีกเท่าตัว” 

“เป็นข้อตกลงที่น่าเกลียดและเอาเปรียบที่สุด” 

“ผมเสียเปรียบด้วยซ้ำ เงิน 20 ล้านที่ผมเสียไปไม่รู้ว่าจะคุ้มหรือเปล่าเลย ดูสภาพคุณสิ ไม่ได้มีส่วนเว้าส่วนโค้งอะไรสักนิด หุ่นไม่เรียกอารมณ์สักนิด”  

“คุณ” หญิงสาวเม้มปาก อยากจะด่าคนตรงหน้าแรงๆ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะขืนด่าออกไปก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะหาเรื่องกลั่นแกล้งอะไรอีกหรือเปล่า ดีไม่ได้หนี้จะได้เพิ่มขึ้นมาอีกก็เป็นได้