เขยแต่งเข้าบ้าน...ที่แท้คือจอมมาร

เสียงหัวเราะเยาะดังลั่นห้องโถงใหญ่ของตระกูลเซียว 

"เซียวหลิงเยว่! ตระกูลเราจะล่มจมอยู่แล้ว เจ้ายังจะปกป้องไอ้ขยะนั่นอีกหรือ!" เซียวห่าว ลูกพี่ลูกน้องของนางตะคอกใส่หน้า พร้อมกับโยนสัญญาฉบับหนึ่งลงบนพื้น "หย่ากับมันซะ! แล้วไปแต่งงานกับคุณชายหวัง นั่นคือทางรอดเดียวของพวกเรา!" 

สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่เซียวหลิงเยว่ และสามีของนาง...หลงอ้าวเทียน ชายหนุ่มที่เอาแต่ก้มหน้าเงียบ เหมือนรูปสลักที่ไร้วิญญาณ ตลอดสามปีที่แต่งเข้าตระกูลมา เขาไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สมกับฉายา "เขยขยะ" ที่ทุกคนมอบให้ 

"ข้าไม่หย่า" หลิงเยว่ตอบเสียงเรียบแต่มั่นคง นางเป็นคนเดียวที่ยังคงปกป้องเขา 

"ดี! งั้นก็สั่งสอนผัวไร้ค่าของเจ้าให้รู้สำนึก!" เซียวห่าวตวาดลั่น "ลากมันออกมาโบย!" 

คนใช้สองคนตรงเข้ากระชากแขนหลงอ้าวเทียนที่ยังคงนิ่งเฉย ขณะที่หนึ่งในนั้นเงื้อไม้พลองขึ้นสุดแขนเตรียมจะฟาดลงมา... 

แว่บ! 

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ดวงตาที่เคยว่างเปล่าของหลงอ้าวเทียนกลับปรากฏประกายแสงสีเลือดขึ้นวาบหนึ่ง...ก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว 

ตุ้บ! 

คนใช้ที่เงื้อไม้พลองกลับเป็นฝ่ายร้องโหยหวนและกระเด็นไปด้านหลังราวกับถูกพลังมหาศาลกระแทก! 

ทุกคนในห้องโถงเงียบกริบ! 

เกิดอะไรขึ้น? ไม่มีใครเห็นหลงอ้าวเทียนขยับตัวแม้แต่น้อย 

หลิงเยว่มองสามีของนางด้วยความตกใจ ขณะที่หลงอ้าวเทียนค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แววตาของเขายังคงเรียบเฉย...แต่ลึกลงไปในนั้น ราวกับมีมังกรโบราณที่หลับใหลมานานนับพันปีกำลังค่อยๆ ปรือตาตื่นขึ้น 

ค่ำคืนนี้...ดูท่าจะไม่จบลงง่ายๆ เสียแล้ว