"เธอเป็นใครกันแน่" ฉันถามคำถามเขาด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบและไร้ซึ่งรอยยิ้มบนหน้า
"ฉัน.....ฉัน.....ฉันเป็นแค่...หญิงชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น" สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นดูหวาดกลัว เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันด้วยซ้ำ
"เธอโกหกกกกก!!!" ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง "ฉันให้เธอพูดออกมาอีกครั้ง" ฉันยังคงทำหน้านิ่งใส่ผู้หญิงคนนั้น
"ฮึกๆ งื้อ...ทำไมกัน...ฉันจะเป็นใครแล้วมันสำคัญตรงไหน...ฮื่อๆ" ผู้หญิงคนนั้นเริ่มร้องไห้ออกมา
"เธอ..ไม่ใช่หญิงสาวธรรมดาสิน่ะ" ฉันเริ่มเปลี่ยนน้ำเสียง "ที่ผ่านมาเธอโกหกฉันมาตลอดเลยสิน่ะ" ฉันก้มหน้าลงมองพื้นเอาแต่สมเพชตัวเองที่ไปหลงรักผู้หญิงคนนี้
"ฉัน....ฉันขอโทษ....ฉันไม่อยากกลับไปที่นั้น..ฮึก...ฮื่อๆๆ" ผู้หญิงคนนั้นเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ความรู้สึกของฉันมันสับสนไปหมด ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป
ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆลงไปนั่งกับพื้นและปล่อยน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย "ฉันขอร้องล่ะ .....ฮื่ออ..อย่าส่งฉันกลับไปที่นั้นเลยน่ะ....ฮื่อออ...ฉันไม่อยากกลับไป ฉันขอร้อง"
จะให้ฉันพูดยังไงต่อล่ะ ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้ว ฉันเป็นทหารน่ะฉันควรจะทำตามกฎหมายสิ แต่ลึกๆในใจของฉันกลับไม่อยากให้เขากลับไป ฉันไม่อยากเสียเขาไป ฉันจะทำยังไงดี.....
Guest
