‘ในค่ำคืนนี้อัลฟ่าหนุ่มได้แต่นอนหลับตาพริ้มฝันดี โดยไม่รู้ว่าคืนที่ดีที่สุดคืนนี้จะเป็นคืนสุดท้าย...ไม่มีโอกาสได้ลืมตาตื่นขึ้นมารับแสงอรุณของวันถัดไป’
แนะนำตัวละคร
ดร.รมย์ [อายุ 30 ปี] อาจารย์หนุ่มนักจิตวิทยามาดนิ่ง สุขุม ถนัดเรื่องการจับโกหกจนมีตำแหน่งนักอาชญาวิทยาพ่วง แต่มักจะถูกเพื่อนจับโกหกได้เสมอ
สารวัตรน่านนที [อายุ 30 ปี] สารวัตรหนุ่มไฟแรงเพื่อนสนิทดร.รมย์ แต่นิสัยและบุคลิกต่างกันสิ้นเชิง ตำรวจน้ำดีที่ซื่อสัตย์ต่ออาชีพและประชาชน แล้วถ้าต้องเลือกระหว่างความถูกต้องกับความรักล่ะ?
อบอุ่น/อบอวล [อายุ 25 ปี] โอเมก้าหน้าหวานกลิ่นดอกกระดังงาที่แสนจะเย้ายวนดึงดูดอัลฟ่าให้เข้ามารุมล้อมด้วยความหลงใหลในกลิ่น แทนที่จะเป็นเสน่ห์แต่กลับเป็นการดึงอันตรายเข้าหาตัวเอง สิ่งที่จะทำให้ตัวเองรอดจากคนพวกนี้ได้เขาจึงเลือก...ตีกรอบให้ตัวเองอย่างแน่นหนา...แล้วมันช่วยได้จริงหรือ?
แนะนำเรื่อง
ความหอมเย้ายวนในตัวโอเมก้าที่สามารถดึงดูดอัลฟ่ามากมายให้เข้ามา แต่ใครเลยจะรู้ว่ากลิ่นหอมเย้ายวนของดอกกระดังงานั้นคอยแต่จะทำร้ายเจ้าของให้กลายเป็นเหยื่อของพวกอัลฟ่าที่วางตัวเองไว้เหนือโอเมก้าด้วยการดูถูกเหยียดหยามและมองว่าเป็นเพียง ‘เครื่องบำบัดความใคร่’
สิ่งที่อบอวล/อบอุ่นจะป้องกันตัวเองจากคนต่ำช้าเหล่านั้นคงทำได้เพียงตีกรอบของตัวเองให้ชัดเจน ดึงดูดคนเหล่านั้นให้มาอยู่ในพื้นที่ของตน แต่โชคชะตาไม่ได้ช่วยให้พวกเขาปลอดภัยจากสิ่งชั่วร้ายเหล่านั้นได้ตลอดไป ‘ความสูญเสียจึงเกิดขึ้น’
รมย์กับน่านนทีสองเพื่อนซี้ที่ต้องมาสืบคดีด้วยกัน จนได้เจอกับความเลวร้ายของพวกที่ยกให้ตัวเองเป็นพวกชั้นสูง คดีเริ่มเป็นภาพที่ชัดขึ้นทำให้ทั้งสองแทบอยากจะวางมือ...
‘มันไม่ควรมาพัวพันกับความรักของพวกเขา’
พวกเขาได้แต่ภาวนาขอให้ทุกอย่างเป็นเพียง...ข้อผิดพลาด...
...แล้วความรักของพวกเขาจะต้องจบลงอย่างไร...
คำเตือน
เรื่องนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่เป็นความจริง ความรุนแรงและความสูญเสียที่เกิดขึ้นล้วนมีเหตุและผลของมัน นิยายเรื่องนี้จึงมีทั้งความน่ารัก ความสุข อิ่มเอม อุ่นซ่าน และความเศร้าหมอง
เนื้อหาเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เนื่องจากมีบางฉากบางตอนที่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน ไม่ว่าจะเป็นฉากทางด้านอารมณ์ การทำร้าย และการมีเพศสัมพันธ์ที่ควรมีการป้องกัน
สุดท้ายนี้...สนุกไปด้วยกันนะคะ...
ระมุณณ์ มิโกะ
ป.ล. นิยายเรื่องนี้มีการใช้ภาษาปากหรือภาษาพูดเพื่อให้เป็นไปตามอารมณ์ของตัวละครในช่วงนั้น แต่จะใช้ในเครื่องหมายคำพูด สำหรับการบรรยายนอกเครื่องหมายคำพูดจะใช้ภาษาเขียนปกติค่ะ