ตำนานซูเหยียน เฟยอวี้บิวตี้

~~ 🌟คำเตือนเนื้อหา🌟~~ 

>> นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่อาจสะเทือนใจบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและขอขอบคุณที่เปิดใจให้ตัวละครของเรา <<

~~🌟คำชี้แจง 🌟~~

>> เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละคร เหตุการณ์ และสถานที่เป็นเพยงเรื่องสมมุติ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่จริงใดๆ หากมีเนื้อหาคล้ายคลึง ถือเป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้น <<

ซูเหยียน (กระซิบกระซาบหันไปถามเสี่ยวเถาเบา ๆ แต่หน้าไม่ละจากเป้าหมายเลย)

“ เสี่ยวเถา พ่อหนุ่มหล่อ หน้าตาราวลงจากซุ้มป้ายวัดนั้น ใครรึ ?”

เสี่ยวเถา ( ตอบเสียงแผ่ว แต่ย้ำชัด )

“ องค์รัชทายาท ฟ่านจิ้งเพคะ สวามีของพระชายารอง”

ซูเหยียน ( ชะงักกึก แล้วเสียงหลุดดังลั่นกลางตำหนัก )

“ ห๊าาาาาาา! MY HUSBAND!? ” 😱

” สวามี “

ไป๋เสิ่น ( เสียงเบา )

” องค์ราชทายาท ระหวังตัวพ่ะย่ะค่ะ “

ทุกสายตาหันมามอง

รวมถึง องค์รัชทายาทฟ่านจิ้ง เองที่เหลือบตาขึ้นมานิดหนึ่ง

เสี่ยวเถา ( รีบดึงแขน )

“ เพคะ ๆ พระองค์เองเพคะ! 

ที่คุณหนูแต่งเข้ามา 5 ปีนั่นแหละเพคะ!! ”

ซูเหยียน ( กะพริบตาถี่ หันกลับช้า ๆ อย่างรับไม่ได้ )

“ หล่อขนาดนี้แล้วข้าปล่อยเขาไว้ 5 ปีเรอะ

ข้าพลาดอะไรในชีวิตไปบ้าง!? ”

เสี่ยวเถา (ตบหน้าผากตัวเองเบา ๆ กระชิบเบาๆ)

“ สวามีของพระองค์ ไม่สนพระทัยพระองค์ เพคะ ”

“ หลายปีมากเพคะ ”

ซูเหยียนนั่งหน้าตั้งหลังรู้ว่า “พ่อหนุ่มรูปงาม” คือสวามีตัวเอง

ซูเหยียน ( กระซิบเสียงเขินจัด หน้าแดงเรื่อ ริมฝีปากสั่นเล็กน้อย )

"เหตุใดเจ้าไม่รีบบอกเล่าเสี่ยวเถา !" ( เสียงสอง )

เสี่ยวเถา (เสียงเบาแต่ปนตกใจ)

“ เสียงพระองค์ เป็นอันใดหรือเพคะ ”