ขัดดอกเจ้าพ่อ

ฉันเชื่อในกฎของความกตัญญูมาตลอด

แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนกลับมาคือฉันกลับถูกส่งมาเป็นเครื่องบรรณาการให้กับเจ้าพ่อที่ต่างร่ำลือกันว่าโหดเหี้ยมอำมหิต

“ถ้าแกไม่ไป ไม่ใช่แกคนเดียวที่เดือดร้อน! เจ้ากล้าจะถูกพวกมันเอาไปขายที่ไหนก็ไม่รู้” พ่อพูดถึงเจ้าของเงินกู้ ที่พึ่งจะมาขู่เขาถึงบ้าน

คำพูดขอร้องปนข่มขู่จากพ่อ ตัดสินใจให้ฉันแสดงความกตัญญูต่อเขา นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะทดแทนพระคุณทั้งหมดที่เขาทวงถามมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโต

หากแม่ยังอยู่ฉันกับน้องก็คงไม่ต้องรับชะตากรรมกับชายขี้เมาแถมผีการพนันเข้าสิงที่เรียกว่าพ่อคนนี้

“หนูตกลง แต่หนูอยากให้กล้าไปอยู่ที่โรงเรียนประจำ ถ้าพ่อทำตามนี้หนูก็จะทำตามที่พ่อขอ” ฉันยื่นคำขาดให้กับพ่อ แม้เวลานี้กลิ่นเหล้าก็ยังคงระบายออกมาไม่หยุด

พ่อรีบจัดการทุกอย่าง ส่งต้นกล้าเด็กชายตัวน้อย วัย 8 ปี น้องชายคนเดียวของฉันที่อายุห่างกันนับ 10 ปี ไปยังโรงเรียนกินนอนสำหรับนักเรียนที่ขาดแคลนอย่างรวดเร็ว

///////////////////////////////

นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของนักเขียนไม่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นจริง หากมีตรงกันนั้นคือความบังเอิญ

เนื่องจากนิยายมีการบรรยายถึงฉากทางเพศ การทำร้าย และสิ่งผิดกฎหมาย จึงไม่เหมาะกับผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี

ฝากกดติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ

#ดงเสือดุ