บอสจ๋า เลขาหาย

"ลินาว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะคุณคิณณ์" ลลนากล่าว พร้อมพยายามถอยตัวออกห่างคนที่ตัวเองเริ่มมีใจ แต่ก็ต้องตัดใจ เพราะรู้ดีว่า จุดจบของเธอจะมีแต่ความผิดหวัง

"ยังไม่ได้ลองเลย คุณจะรู้หรอ" ใบหญ้าหล่อคมกระซิบกับใบหูเล็กของลลนาเบาๆอย่างเว้าวอน

จากวันนั้นความรักของเลขาสาวที่มีต่อบอสหนุ่มมากขึ้นทุกวัน สวนทางกับความรักของอีกคน ที่ยิ่งนับวันยิ่งเฉยชา มีแต่ความรู้สึกของเจ้านายกับลูกน้องมากกว่าคนรัก จนวันหนึ่ง

"ผมกำลังจะหมั้น"ณคิณณ์บอกกับเลขาหรือแฟนลับๆของเขาอย่างเย็นชา "มันเป็นความต้องการของผู้ใหญ่ เรื่องธุรกิจ"

"ละ..แล้ว..ลินา"ต่างจากเขา ลลนาแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ ความรู้สึกเสียใจและผิดหวังพุ่งโจมตีจนเธอมึนงง ไม่กล้าพูดประโยคต่อมาที่ดังขึ้นในใจ'เราต้องเลิกกันใช่มั้ยคะ'

"ผมก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของคุณนะ"ณคิณณ์เสยผม พร้อมกับทำสีหน้าลำบากใจ"แต่คุณก็น่าจะเข้าใจสถานการณ์"

"ถ้าคุณยังไม่พร้อมไป คุณก็อยู่ได้ ผมก็ไม่ได้อยากไล่คุณไป"

"แต่เรื่องของเราต้องเป็นความลับต่อไป คุณโอเคมั้ย"

ลลนาพยักหน้าลงช้าๆ เหมือนลลนา เลขาคนดีที่เชื่อฟังบอสเสมอมา เขาต้องการอะไร เธอจัดให้ได้ทุกอย่างไม่เคยขัด แต่ในใจคิดอีกอย่าง

'เป็นแฟนลับยังพอทน เป็นชู้ลับเธอพอเลย'ใครจะทนก็ทน ลลนาขอไม่ทน เจ็บแค่ไหนขอไปตายเอาดาบหน้า แต่จะไม่ขออยู่เป็นชู้ทำลายความรู้สึกผู้หญิงด้วยกัน