คำเตือน:
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่สร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน และสะท้อนสังคมบางแห่ง มิได้มีเจตนาส่งเสริมหรือชี้นำให้กระทำการใดที่ขัดต่อศีลธรรม หรือแสดงถึงการดูหมิ่นในเพศใดๆ การอ่านนิยายเรื่องนี้ควรใช้วิจารณญาณ เนื่องจากอาจมีฉากและเนื้อหาที่ล่อแหลมหรือไม่เหมาะสมต่อศีลธรรมของบางท่าน
ปอนด์สะดุ้งจนเกือบทำโทรศัพท์ตก "เอ่อ...ไม่ใช่แบบนั้นนะเบลล์! คือว่า…ตอนนั้นมันบังเอิญ พวกเธอกดคอลมาเอง ฉันก็กดบันทึกไว้โดยไม่ได้ตั้งใจจริงๆ!" ปอนด์แก้ตัวเสียงสั่น
มุกที่เห็นภาพตัวเองในคลิปถึงกับหน้าแดง “อะไรเนี่ยพี่ปอนด์! แอบบันทึกคลิปแบบนี้ไว้ได้ยังไง”
เบลล์ที่ยังไม่เชื่อเต็มร้อยจ้องปอนด์ด้วยสายตาดุๆ “แล้วทำไมแกไม่ลบทิ้งไปเลยล่ะ?เก็บไว้ดูแบบนี้ นี่แกแอบดูพวกเราอยู่ตลอดเลยหรือไง?”
ปอนด์ทำหน้าอ้อนๆ “ฉันขอโทษ ฉันลืมลบน่ะ”
เบลล์กับมุกที่ตอนแรกทั้งอายและโมโหเล็กๆ เริ่มสงบลงเมื่อเห็นท่าทีสำนึกผิดของปอนด์ ทั้งสองคนหันมามองกันแล้วยิ้มขำเบาๆ พลางส่ายหัว
"เออๆ ไม่เป็นไรๆ มันผ่านไปแล้ว แกรีบลบเลย แต่แกเห็นรูปร่างพวกฉันตอนแก้ผ้าหมดทุกอณูเลยนะ ฉันก็ต้องเห็นแกแก้ผ้าบ้าง ไม่งั้นไม่หายกัน" เบลล์พูดด้วยน้ำเสียงขู่เบาๆ แต่แฝงไปด้วยจุดมุ่งหมาย