ขอโทษนะคะรุ่นพี่ฉันไม่ใช่นางเอก

ลูกแพรเป็นเด็กกำพร้าต้ังแต่จำความได้เธอมีเพียงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นที่พักพิงเท่านั้นเมื่อโตขึ้น ด้วยรููปร่างหน้าตาและความสามารถเธอจึงได้เป็นถึงสมาชิกในวงงเกิลกรุ๊ปที่กำลังดังสุดๆ หลงจากทัวรอบโลกจบลงเธอจึงได้ขอแยกตัวออกมาเปิดแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเองจนวันหนึ่งเธอก็ได้รับนิยายเล่มหนึ่งในกล่องจดหมายด้วยความที่เธอไม่ค่อยมีงานจึงเปิดมันขึ้นมาอ่านจนจบ แต่ใครจะคิดว่าเมื่อเธอเผลอหลับไปพอตื่นขึ้นมาเธอกลับมาโผล่ในนิยายเล่มนี้ด้วยร่างกายตัวเองที่ย้อนกลับมาในวัย18ปี

เธอก็ไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ที่เธอรู้คือ ในโลกนี้เธอสามารถเข้าเรียนมหาลัยได้ ไม่มีซาแซง ไม่มีสต๊อกเกอร์โรคจิต และเธอก็ยังคงเป็นเธอก็พอแล้ว…อีกอย่างคือ ขอขอบคุณร่างกายที่ยืดหยุ่นจากการเต้นและทักษะการต่อสู่ที่ได้เรียนมามันช่วยยื้อชีวิตของเธอกับคนรอบตัวได้หลายรอบเลยแหละ แฮะๆ

ไหนบอกนิยายรักวัยเรียนใสๆไง ทำไมมีแต่เรื่องราวอัตรายๆเต็มไปหมดเลย ขาทองคำ! ฉันต้องการลาทองคำของลาบอสที่แปลว่ายิ่งใหญ่กว่าตัวเอก!