เสียงเพลงเบา ๆ จากหูฟังสีชมพูซีดดังคลอในห้องสมุด
มีนา เด็กสาว ม.4 ผู้ซ่อนตัวอยู่ระหว่างชั้นหนังสือหลังสุด
กำลังขีดเขียนเนื้อเพลงลงในสมุดโน้ตเล่มเก่า
ตัวอักษรเอียง ๆ เขียนไว้ว่า...
“แม้ไม่เคยมีใครฟังเสียงฉัน…แต่ฉันก็ยังร้องต่อไป”
สำหรับคนอื่น อาจจะมองว่าเธอเป็นแค่เด็กเนิร์ดคนหนึ่ง
แต่มีนาเองรู้ดี…ในหัวใจของเธอ มีเวทีเล็ก ๆ ซ่อนอยู่เสมอ
เวทีที่เธอจินตนาการว่าได้ยืนอยู่ใต้แสงไฟ ร้องเพลงต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน
แต่ในโลกความจริง…มีนาไม่กล้าขึ้นร้องเพลงหน้าชั้นเรียนด้วยซ้ำ
“มีนา! ไปกินข้าวได้แล้วลูก!”
เสียงแม่จากห้องครัวเรียกขณะที่เธอยังคงวางดินสอทับสมุดอยู่
เด็กสาวถอนหายใจเบา ๆ
ปิดหูฟัง แล้วเก็บสมุดโน้ตเข้าใต้หมอน
วันพรุ่งนี้คือวันประกาศผลวงดนตรีของโรงเรียน
แน่นอนว่าเธอไม่กล้าสมัคร
เธอจะเป็นแค่ “แฟนคลับ” ที่คอยนั่งหน้าสุดในงานประจำปี
คอยตะโกนชื่อ “แชมเปญ” นักร้องนำของวงดนตรีโรงเรียน
คนที่ทั้งเก่ง สวย มีเสน่ห์ และเป็นที่รักของทุกคน
ยัยนักร้องนั่น…คือไอดอลที่มีนาอยาก “เป็น”
แต่ก็เป็นได้แค่ “คนที่แอบมองจากไกล ๆ” …หรืออย่างนั้นมาตลอด
จนกระทั่ง…วันหนึ่งที่ห้องชมรมดนตรี
แชมเปญบังเอิญได้ยินเสียงร้องเพลงของมีนา
เสียงที่เธอเองยังไม่กล้าจะเปิดเผยให้ใครฟังมาก่อน และวันนั้น… เสียงเล็ก ๆ จากหูฟัง
ก็เริ่มดังขึ้นในหัวใจใครบางคน
ที่จะเปลี่ยนทุกอย่างไปตลอดกาล
Guest
