ทะลุมิติไปตื้อรักองค์ชายหน้าตาย

“นางตัวดี เจ้าตามข้ามานี่เลย” 

“โอ๊ยยยยย องค์หญิงเบาๆ สิเพคะ เป็นสตรีออกแรงมากแบบนี้ ระวังจะหาสามีไม่ได้นะเพคะ” 

หลี่ซูหายใจหอบกระเส่า รู้สึกเจ็บตรงที่องค์หญิงออกแรงกระชากดึง จึงปล่อยให้องค์หญิงเจินจูลากไปตามใจชอบ 

“ข้าไม่เคยเห็นสตรีใดจะพูดมากอย่างเจ้าเช่นกัน” 

เอ่ยจบ องค์หญิงเจินจูก็ออกแรงเหวี่ยงหลี่ซูไปด้านข้าง ร่างบอบบางของหลี่ซูเซถลาไปปะทะเข้ากับร่างสูงโปร่งร่างหนึ่งอย่างจัง 

ตุบ 

“อ๊ะ !” 

แรงปะทะทำให้หลี่ซูเสียหลักล้มลงไปในอ้อมแขนของบุรุษผู้นั้นอย่างพอดิบพอดี  

ทั้งคู่เสียหลักล้มลงพื้น ร่างของนางแนบชิดกับกายของเขา แขนของนางสัมผัสที่หน้าอกแน่นๆ ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ และที่สำคัญที่สุด ริมฝีปากของทั้งคู่ก็พลันประทับลงหากันโดยมิได้นัดหมาย  

ดวงตาของหลี่ซูเบิกกว้างด้วยความตกใจระคนประหลาดใจ เมื่อเห็นใบหน้าคมคายของ "องค์ชายหย่งฉี" อยู่ห่างเพียงปลายจมูก 

“.............” 

องค์ชายหย่งฉีมองหลี่ซูด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง ยากจะคาดเดาความรู้สึกใดๆ ท่ามกลางความตกตะลึงของทหารองครักษ์ และนางกำนัลที่ยืนอยู่โดยรอบ เสียงฮือฮาดังขึ้นเล็กน้อย "น่าขายหน้ายิ่งนัก!" นางกำนัลบางคนกระซิบกระซาบด้วยความไม่พอใจ 

องค์ชายหย่งฉีปรายตามองเหล่านางกำนัลด้วยแววตาเย็นชา  

"พวกเจ้าออกไปให้หมด"  

น้ำเสียงของพระองค์ราบเรียบ แต่แฝงไว้ด้วยอำนาจที่ทำให้ทุกคนต้องรีบถอยห่างออกไปทันที จากนั้นพระองค์ก็หันมามองหลี่ซูที่ยังคงอยู่ในบนตัวของพระองค์  

"เจ้าจะลุกขึ้นได้หรือยัง" 

หลี่ซูได้สติ นางรีบผละออกจากอ้อมแขนขององค์ชายหย่งฉี แล้วรีบลุกขึ้นทันที ใบหน้าของนางรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา  

องค์หญิงเจินจูที่ยืนอยู่ข้างๆ รีบโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว "เสด็จพี่ ข้ามิได้ตั้งใจผลักนางไปถูกตัวท่านนะเพคะ เป็นนางที่สำออยแกล้งไปทับตัวท่านเอง"  

นางรีบโยนผิด น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว