[PWP]*มรรคาสวรรค์ฤๅจะสู้ทางมาร

"เจ้าจะทำอะไร" 

คงหมิงตกใจ ดวงตาเบิกกว้าง ใบหน้าหล่อเหลาผ่องใสดุจเทพเซียนขึ้นสีเรื่อเล็กน้อย 

ไป๋เยว่หัวเราะคิกคัก "ก็ดูดโอสถสวรรค์อย่างไรเล่า" เขากล่าวพลางโน้มกายเข้าใกล้คงหมิง ดวงตาสีเงินจับจ้องใบหน้าของหลวงจีนหนุ่มอย่างไม่วางตา "หากท่านอยากให้ข้าหายบาดเจ็บก็เพียงแค่นั่งนิ่งๆ เท่านั้น ที่เหลือข้าจัดการเอง" 

ยามไป๋เยว่เคลื่อนเข้ามาใกล้ มีกลิ่นสุราดอกท้ออ่อนๆ ลอยแตะจมูกคงหมิง จิตใจที่เคยสงบไร้กิเลสพลันรู้สึกแปลกประหลาด แสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมาต้องร่างของไป๋เยว่ ทำให้ผิวพรรณของปีศาจจิ้งจอกดูเปล่งปลั่งราวหยกขาว 

ไป๋เยว่ไม่รอช้าใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปตามหน้าท้องของหลวงจีนหนุ่ม จากนั้นก็ใช้มืออันว่องไวถลกอาภรณ์ของหลวงจีนหนุ่มออก เผยให้เห็นแท่งหยกใหญ่กำลังแข็งผงาดขึ้น 

“จ๊วบ...อืม~~~อึก” 

ปีศาจจิ้งจอกน้อยใช้มือกอบกุมแท่งหยกของไต้ซือคงหมิงแล้วชักขึ้นชักลง พร้อมกับตวัดลิ้นเลียที่ปลายหัวบานอย่างเอร็ดอร่อย 

“ฮื่อ...อื้อ...แฮก...แฮก...” 

ไต้ซือคงหมิงรู้สึกเสียวซ่านแปลบปลาบอย่าวที่ไม่เคยรู้สึก เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของปีศาจจิ้งจอกน้อยตวัดเกี่ยวกับลิ้นนุ่มอย่างมีชั้นเชิง ตรงเข้าถูไถจนเปียกแฉะ แล้วมันก็ยิ่งเพิ่มความร้อนแรงมากขึ้นเมื่อจิ้กจองน้อยใช้เรียวลิ้นหยอกล้อกับพวงสวรรค์ของเขา 

“อื้อ...ประสก..อา~~~~~~”