เมื่อรุ่นพี่หวนเจอกับรุ่นน้อง หาจ้องมองได้เห็นความมิตรหมาย
มีแต่เหตุได้เห็นไม่รู้วาย คงไม่คลายได้ดูความมั่นกัน
ความทนงก่อเกิดความดื้อรั้น ไม่เว้นวันแทบปวดอยากหยุมหัว
รู้อีกทีความชินไม่รู้ตัว มัวแต่กลัวว่าใครจะโป๊ะกัน
.............................
มีแค่ตัวกับใจใช่เกินเหตุ ปฎิเสธใครไปใครจะเชื่อ
นอนบนอกคว้าไม้แล้วแจวเรือ ไม่ให้เหลือให้ปั่นหมดกันไป
จากเป็นคนไม่สนไม่มองใคร แอบดีใจอีกฝ่ายนั้นมองหา
แค่ได้พบสบตาคู่นั้นมา แทบจะบ้าเหมือนตัวจะหลุดลอย
.............................
**BY KORNPIDA**