แนว ผจญภัย ท่องป่า ไสยศาสตร์อาคม ผี
ตอนพิเศษมีเฉพาะใน E-Book นะครับ
......................................................................
“หยุด! ผู้หญิงคนนี้เป็นของข้า ใครก็ห้ามแตะต้อง ลินณ์ ลินณ์” เสียงละเมอของชายหนุ่มร่างกำยำที่นอนนิ่งมาเป็นเวลานานดังขึ้นในความเงียบ ทำให้หญิงสาวที่เผลอหลับฟุบอยู่ข้าง ๆ เขาถึงกับสะดุ้งสุดตัว รีบถ่อยกรูดไปจนหลังติดผนังกระท่อม
ไม่นานเปลือกตาของพรานหนุ่มก็ค่อย ๆ เปิดออก เขากวาดสายตามองเพดาน ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นและหันไปเห็นพลอยลลินณ์ที่นั่งกอดเข่าคุดคู้ตัวสั่นเทา และกำลังจ้องมองเขาตาไม่กระพริบ โดยที่ในมือถือมีดเหน็บเอาไว้หันปลายแหลมชี้มาทางเขา
“ทำอะไรน่ะ?” พรานหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ แม้ว่าหญิงสาวจะถือมีดอยู่ แต่เขาก็ไม่มีทีท่าหวาดกลัวหรือใส่ใจเลยสักนิด
“พราน......คุณ คุณเป็นใคร ไม่สิ...เป็นตัวบ้าอะไรกันแน่” พลอยลลินณ์เอ่ยถามเสียงสั่น
“ต้องให้บอกจริง ๆ เหรอ หรือแค่ต้องการคำยืนยัน” พรานหนุ่มจุดยิ้มขึ้นมุมปากเอ่ยตอบ ใบหน้าคมจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่สวยพลางขยับเข้าหาหญิงสาวช้า ๆ .....นี่เขาคิดจะทำอะไรกันแน่
“ไม่นะ ออกไปเลย อย่าเข้ามาใกล้ฉัน ขืนเข้ามาใกล้กว่านี้ฉันจะใช้มีดนี่แทงจริง ๆ ด้วย” พลอยลลินณ์หลับตาปี๋ตวัดมีดส่ายไปมาด้วยความตื่นกลัว ก่อนที่พรานเมฆจะคว้ามือข้างที่ถือมีดไว้แล้วจ่อไปที่อกข้างซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจของตนเอง
“เอาสิแทงเลย ข้ารู้ว่าเอ็งไม่ทำข้าหรอก ไม่งั้นตอนนี้ข้าคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่กับเอ็งแน่”
“ออกไปเลยนะ จะเข้ามาใกล้ทำไมนักหนา” หญิงสาวผลักอกพรานหนุ่มออกไป แล้วหันหน้าหนีไปข้าง ๆ ก่อนะจะเอ่ยถาม
“ฉัน...ฉันถามจริง ๆ เถอะ คุณเป็นอะไรกันแน่?”
“สมิง หรือที่พวกเจ้าเรียกว่าเสือสมิง”
--------------------------------------------
นิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการของผู้เขียน 100% ตัวละครและสถานที่ทั้งหมดเป็นเพียงการสมมติขึ้นมา อาจมีคำหยาบ ความโหดร้าย รุนแรง น่าสยดสยอง โปรดใช้วิจารญาณ
กรุณาคอมเมนต์อย่างสุภาพและให้ความเคารพในมารยาทพื้นฐานของสังคมที่ดีด้วยนะครับ
<คำเตือน>คำเตือน>
นิยายทุกเรื่องคืองานประพันธ์ที่เป็นลิขสิทธิ์ตามกฎหมายของผู้แต่ง ไม่อนุญาตให้ทำซ้ำ คัดลอก ดัดแปลงหรือแก้ไขส่วนใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้เพื่อเผยแพร่ต่อโดยเด็ดขาด หากผู้ใดฝ่าฝืนจะต้องได้รับโทษทางกฎหมายสูงสุด
---------------------------------------------
สุดท้ายนี้ขอฝากกดถูกใจ กดเพิ่มลงคลัง กดติดตามนามปากกาของไรท์ไว้ด้วยนะครับ...