ข้าคือทายาทของโรงปักผ้าอันดับหนึ่งแห่งเป่ยชาง (ภาคลูกของมาเฟียสาวทะลุมิติฯ)

ข้าหยางเฟิ่งเซียนน้องสาวฝาแฝดของพี่ชายผู้เย่อหยิ่ง และยังเป็นน้องสาวสุดรักของญาติผู้พี่ฝาแฝดแห่งตระกูลฟง ทั้งสองตระกูลต่างสายสัมพันธ์อย่างแน่นแฟ้น แม้แต่การฝึกต่อสู้ถึงจะเป็นขุนนางบุ๋น ก็มีวิชาที่เก่งกาจไว้ป้องกันตัวยามมีภัยได้ 

ผู้คนอยู่อย่างสงบมานานหลายปี แต่จู่ ๆ กลับมีผู้สูงศักดิ์ในแคว้นหนานหยาง ต้องการสูตรลับการทอผ้าไหมของตระกูลจิน เพื่อใช้หาเงินในการซื้อเสบียงจำนวนมาก โดยมีเบื้องหลังคือการยึดครองแคว้นเป่ยชาง  

เมื่อครอบครัวได้รู้ความนัยของเรื่องดังกล่าว นางจึงคิดจะปกป้องความลับอันยิ่งใหญ่ การค้าผ้าไหมที่ไม่มีใครสามารถมาโค่นล้มได้ 

“ท่านแม่ลูกกับพี่ใหญ่ต้องการไปแคว้นหนานหยาง ใครที่บังอาจคิดแย่งชิงสูตรลับการทอผ้าไหมของตระกูลจิน ข้าไม่ทางยอมให้พวกมันได้สมหวังแน่เจ้าค่ะ” 

“แต่มันอันตรายนะลูกพ่อ นั่นเป็นการลงมือในต่างแคว้น หากเจ้าถูกจับตัวหรือถูกทำร้ายจนบาดเจ็บจะทำอย่างไร” 

“ลูกไม่กลัวเจ้าค่ะท่านพ่อ ท่านแม่สอนลูกเสมอว่าเป็นสตรีก็แข็งแกร่งเช่นเดียวกับบุรุษได้” 

“หึ สมแล้วที่เจ้าเกิดมาเป็นลูกของแม่ หากเจ้าอยากไปกำราบศัตรูแม่ย่อมสนับสนุน แม่รู้ว่าเซียนเอ๋อร์สามารถเอาตัวรอดได้ ไหนจะมีพี่ชายและญาติผู้พี่ของเจ้า ยังมีองครักษ์ข้างกายติดตามไปอีกหลายคน” 

[นายหญิงท่านต้องมอบอาวุธให้คุณหนูของข้าติดตัวไปด้วยนะ ท่านจะเอาระเบิดมือ ปืนสั้นหรือปืนยาวเก็บเสียง อาวุธลับอาบยาพิษจีจี้จะเตรียมไว้ให้ล่วงหน้าเจ้าค่ะ] 

‘เรื่องนี้ไว้ข้าจะถามเซียนเอ๋อร์อีกที ยังมีหลานชายของข้าอย่างเสวี่ยหลินกับเหยาเหวินอีก พวกเขาต้องปกป้องน้องสาวไม่ควรขาดแคลนอาวุธเช่นกัน’ 

[จีจี้จะรอรับคำสั่งจากนายหญิงเจ้าค่ะ] 

“ขอบคุณท่านแม่ที่สนับสนุน ท่านกับท่านพ่อรอฟังข่าวดีอยู่ที่จวนก็พอเจ้าค่ะ” 

“ลูกกับน้องเล็กจะไม่ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่ผิดหวังขอรับ” 

“กิจการอันดับหนึ่งใครก็อย่าได้คิดมายึดครอง ฮึ่ม!” 

แต่การเดินทางไปแคว้นหนานหยางครั้งนี้ คงเป็นโชคชะตาของหยางเฟิ่งเซียนในเรื่องความรัก ระหว่างการเดินทางไปกำจัดศัตรู นางได้ยื่นมือช่วยเหลือบุรุษอ่อนแอผู้หนึ่งกับคนสนิทไว้ 

เมื่อได้ทราบภูมิหลังอันน่าสงสารของเขา นางถึงกับเอ่ยปากอย่างหนักแน่นว่า ยามที่เขาแข็งแรงและพร้อมกลับตระกูลแล้ว นางจะพาเขากลับไปเอาคืนคนร้ายอย่างสาสมด้วยตนเอง 

เพราะบุรุษผู้นี้นางถูกใจตั้งแต่แรกพบ และเขาต้องเป็นบุรุษของนางเท่านั้น สตรีหน้าไหนก็อย่าได้คิดมายื้อแย่งไปจากนางเด็ดขาด นางมิใช่หญิงสาวใจดีอย่างเช่นหน้าตา ท่านแม่บอกไว้ว่าสตรีดอกบัวขาว มักซุกซ่อนความร้ายกาจไว้ใต้หน้ากากอันอ่อนหวานเสมอ 

“หึ แม่เลี้ยงชั่วช้าเช่นนั้นสมควรได้รับโทษอย่างสาสม!” 

“ขอบใจคุณหนูหยาง”