ร่างของเราแนบชิดกันจนแทบไม่มีช่องว่างให้อากาศแทรกผ่านได้
ทุกอย่างดูนุ่มนวลแต่ร้อนแรงอย่างประหลาด
"แอนฟิลด์"
ฉันเผลอเรียกชื่อเขาออกไปเสียงสั่น เขาจ้องมองฉัน
ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยไฟบางอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
ฉันรู้สึกถึงริมฝีปากของเขาที่แนบลงมาข้างแก้ม ลมหายใจอุ่นๆ รินรดผิวจนฉันเผลอกำเสื้อเขาไว้แน่น
"ฉันห้ามตัวเองไม่ได้แล้วนะ"
เขากระซิบข้างหูฉัน ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะบดเบียดลงมามากว่าครั้งไหนๆ
"อื้อ"
ฉันสะดุ้งเฮือก! 0_0 ก่อนจะลืมตาลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างรวดเร็ว
หัวใจฉันเต้นโครมครามจนแทบจะระเบิดออกมาได้อยู่แล้ว อะไรกันเนี่ย!
ร่างกายฉันยังคงร้อนผ่าวและหอบเล็กน้อยจากความรู้สึกที่มันเหมือนจริงเกินไป!
ฉันกระพริบตาถี่ๆ มองเพดานสีขาวตรงหน้า
"นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย!"
.
.
."ใช่ เธอแค่ฝันไป เพราะเรื่องจริง...พวกเรายังไปไม่ถึงจุดนั้นเลย"
เขาตอบฉันเสียงเรียบ รอยยิ้มเล็กๆ เริ่มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา แต่คำพูดนั้นกลับทำให้ฉันแทบลืมหายใจไปเลย
ยังไปไม่ถึงจุดนั้นเลย มันหมายความว่ายังไงเราจูบกันไปแล้วเหรอ ไปถึงจุดไหนล่ะ >
แต่ในระหว่างที่ฉันกำลังหมกหมุ่นกับความคิดพวกนี้ จู่ๆ ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา
เธอมองเขาตาไม่กระพริบ ถือวิสาสะเอื้อมมือไปแตะหมวกของเขาอย่างสนิทสนม
"ยังใส่หมวกใบนี้อยู่อีกเหรอ หมวกที่ฉันซื้อให้นี่นะ"
เธอเป็นใคร!
Guest
