เด็กหญิงชื่อ “ฮินะ” เคยอยู่ในห้องนี้เมื่อ 5 ปีก่อน และเสียชีวิตระหว่างเรียนเนื่องจากปัญหาการถูกกลั่นแกล้ง
ไม่มีใครโดนลงโทษ ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้ ครูประจำชั้นก็ลาออกกระทันหัน
เด็กนักเรียนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ก็จบไปเงียบ ๆ พร้อมครอบครัวที่ย้ายออกจากเมืองนี้ไป
แต่ชื่อของฮินะ…ไม่เคยปรากฏในเอกสารโรงเรียนอีกเลย เหมือนเธอ “ไม่เคยมีชีวิตอยู่จริง”
จนกระทั่งครูซาเอะพยายามค้นเอกสารเก่า และพบแฟ้มที่ไม่มีชื่อในชั้นล่างสุดของห้องแนะแนว
ภายในมีเพียงกระดาษแผ่นหนึ่งที่เขียนด้วยลายมือสั่น ๆ ว่า
“ถ้าเธอไม่อยู่ตรงนั้นอีก…ฉันคงกล้าพูดว่า ‘ขอโทษ’ แล้วจริง ๆ”
วันหนึ่งเธอเผลอสบตากับเด็กหญิงคนนั้นจากกระจกหน้าต่าง
และได้ยินเสียงเด็กในห้องพูดเบา ๆ ว่า
“อย่ามองหน้านะครับครู…ใครก็ตามที่มองหน้าเธอ จะต้องร้องไห้จนหัวใจแตกสลาย”