ผมชื่อ "เพชร" เป็นครั้งแรกที่เดินทางเข้าตัวเมืองเพื่อมาเรียนและทำงานพาร์ทไทม์ไปด้วยเพื่อส่งตัวเองเรียน มันยากนะแต่ก็พอจะทำได้ แล้ววันหนึ่งผมได้เลื่อนโทรศัพท์ไปเห็นข่าวเกี่ยวกับเด็กคนหนึ่งที่อายุเท่ากัน เขาเรียนอยู่โรงเรียนระดับจังหวัด เป็นตัวแทนแข่งระดับประเทศด้านวิชาการ ผมจึงเกิดคำถามขึ้นมาในหัว
"นี้เรากำลังทำอะไรอยู่ พอมานึกย้อนถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กจนโต เราแทบไม่ต่างจากคนธรรมดาทั่วไป เอาแต่เรียน ทำงาน เรียน...แล้วก็ทำงาน เป็นเรื่องเดิม ๆ ที่วนซ้ำไปซ้ำมาไม่จบสิ้น ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ทำไมถึงได้รู้สึกเเจ็บหน้าอกแปลก ๆ พอเห็นคนอายุเท่ากันได้ดิบได้ดี ในขณะที่ตัวเองนั้น...เอาแต่นั่งไถฟีดไปเรื่อย ๆ มองดูคนอื่นประสบความสำเร็จไปในทุกช่วงเวลา
(ถ้าเป็นตัวเองล่ะ? จะทำแบบนั้นได้บ้างไหมนะ?)
พอเกิดคำถามขึ้นมาแล้ว ก็เลยลองลงมือทำดู...
แม้ผลลัพธ์มันอาจจะไม่ได้เป็นไปตามที่คาดเดาไว้ก็ตาม...