ทะลุมิติมาเป็นคนป่า #อยากเกิดเป็นลูกคนรวย

“ฮือออ แง้ๆ ทำมายต้องมาเป็นคนป่า ไม่อยากเป็นคนป่า แง้ ๆๆๆๆ ฮึก ทำไมไม่ไปเกิดเปงลูกคนลวย ฮือออ” ปากเล็กบ่นพึมพำ พลางร้องไห้ไปด้วย ร่างกายทุกส่วนขยับดีดดิ้นไปมาแม้ว่าจะยังอ่อนแรงก็ตาม 

“ใบไผ่ร้องไห้ทำไม โดนอะไรกัดหรือเปล่า” น้ำเสียงอบอุ่น แฝงความกังวลดังใกล้เข้ามา 

“มดกัดหรือเปล่า?” เสียงผู้หญิงดังตามมา 

“ข้าว่าเด็กนี่อาจจะหิว อย่าลืมสิตั้งแต่เป็นไข้หลายวันมานี้เขาก็หมดสติแล้วก็ไม่ได้กินอะไรเลย” เสียงแหบต่ำคาดเดา 

“ยังไงก็ตามทำให้เขาหยุดร้องก่อนที่คนของเผ่าเงาไม้จะมาได้ยิน แล้วมาตามล่าเราอีก” เสียงชายชราพูดขึ้นด้วยความกังวล 

อะไรนะ! โดนตามล่า!? ใบไผ่หยุดคิดเรื่องวาสนาทันที นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? เพิ่งทะลุมิติมาต้องมาเจอกับอะไรเนี่ย? 

เป็นกำลังใจให้น้องใบไผ่ด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นแนวฟีลกู๊ดค่ะ 

 เรื่องนี้ตัวเอกคือน้องใบไผ่ ส่วนพระเอก นายเอกเป็นแค่ตัวประกอบ เรื่องนี้ขายความน่ารักค่ะ 

คำเตือน 

เนื้อเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง คำพูดเด็กอาจมีการสะกดไม่ถูกต้องตามการออกเสียง  

ไม่ได้เกิดจากการพิมพ์ผิดแต่อย่างใด หากรับไม่ได้สามารถผ่านเรื่องนี้ไปก่อนได้เลยค่ะ  

เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อฮีลใจ ไม่ได้มีเนื้อเรื่องยาวมาก 

หากชอบผลงานของไรท์ฝากกดติดตาม + คอมเมนต์แนะนำติชมได้นะคะ