เรือนคลั่งสวาท

จากเด็กเอ็นเบอร์ตอง จากยุคปัจจุบันต้องมาเป็นเมียคุณหลวงในอดีต เธอจะมัดใจชายหนุ่มไหม ต้องติดตามค่ะ

เรือนคลั่งสวาท

"คุณหลวงจะทำอะไร"เสียงติดขัดแผ่วเบาเอ่ยถามออกมาด้วยความไม่มั่นใจและก่อเกิดความหวั่นไหวขึ้นมาในยามนี้..

"ข้าจะห่มกายให้เจ้าจะได้ไม่หนาว"เอ่ยจบก็ขยับขึ้นมาอยู่บนตัวของร่างบางแววตาของทั้งคู่ยังคงประสานกันอย่างไม่มีใครลดล่ะ..

เนินเนื้ออวบอิ่มกำลังพ้นขึ้นมาบนเนื้อผ้าแถบอวดโฉมต่อสายตาคมกริบของร่างใหญ่ในเวลานี้จนกลืนน้ำลายลงคอติดขัด

"คุณหญิงเหตุไฉนจึงเปลี่ยนไปได้มากเพียงนี้ และเหตุใดข้าถึงพึ่งได้เห็นความงดงามในตัวของคุณหญิง"สายตาอันร้อนแรงของคนหลวงเหมือนกำลังบ่งบอกถึงอะไรบางอย่างด้านนอกที่ฝนกำลังตกอย่างแรงมีแต่ความหมายเย็น แต่ในหอนอนกำลังร้อนระอุราวกับเปลวไฟที่ลุกโชนแผดเผา..

"คุณพี่เอ่ยชมอีฉันเช่นนี้ก็เขินอายเป็นนะเจ้าคะ"แก้มขาวนวลแดงระเรื่อน่ามองยิ่งนักเวลาเขินอายของร่างบางมันช่างมีเสน่ห์เสียเหลือเกินคุณหลวงก้มลงไปหอมซอกไซ้คอระหงส์

กลิ่นหอมจากกายของคุณหญิงมันช่างนุ่มละมุนน่าสัมผัสจนสิ่งที่อยู่ใต้ร่มผ้าแข็งขึงขึ้นมา..

"อื้อ...คุณหลวงจะทำกะไรหรือเจ้าคะ"เสียงแผ่วเบาเอ่ยถามออกมาราวกับกระซิบแต่ทว่าคุณหลวงนั้นได้ยินชัดแจ้งแน่นอน

"หากข้าต้องการเช่นนั้น คุณหญิงจะยอมหรือไม่"ปลายนิ้วหนาสัมผัสริมฝีปากอวบอิ่มอย่างลุ่มหลงในความมีเสน่ห์ เหตุใดกายของร่างใหญ่มันจึงรุ่มร้อนได้เพียงนี้ ไม่เคยรู้สึกพิศวาสคุณหญิงเท่านี้มาก่อนเลยความงามทรวดทรงอกเอวตึงตราตรึงใจคุณหลวงยิ่ง

"อีฉันไม่ได้มีความสามารถมากมายในเรื่องเช่นนั้นหากคุณพี่ปรารถนาดิฉันก็ไม่ปฏิเสธเจ้าค่ะ"ริมฝีปากอวบอิ่มขยับพูดออกมาอย่างไม่ปฏิเสธในความต้องการของคุณหลวงบรรลือทรัพย์

นั่นทำให้คุณหลวงพึงพอใจยิ่งนักก้มลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากอย่างดูดดื่มมือลูบไล้ต่ำลงไปปลดเปลื้องผ้าแถบออกจากกายของคุณหญิงอย่างรวดเร็ว

บัดนี้เลยเผยให้เห็นความขาวเนียนใสยั่วยวนให้ร่างใหญ่เกิดอาการหื่นกระหายรุนแรงยิ่งจนห้ามร่างกายของตัวเองไม่ไหวก้มลงไปดูดดื่มยอดถันดอกบัวตูม ละเลงลิ้นระรัวปลายยอดันสีหวาน ราวกับเด็กที่ต้องการจะดื่มนมจากอกของแม่ เสียงดังลามกก่อเกิดขึ้นมาเสียงครวญครางหวานหลุดออกมาจากปากของหญิงสาวด้วยความรู้สึกเสียวสะท้าน

ขอบคุณนักอ่านที่คอย เป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยคนนี้

ฝากกดเข้าชั้น กดหัวใจให้ด้วยนะคะ

เป็นพีเรียดไทยเรื่องแรกของไรท์ ผิดพลาดประการใดก็ต้องขอโทษขออภัยด้วยนะคะ

เอ็นดูนักเขียนคนนี้ด้วยนะ กราบงามๆแทบตัก

นามปากกาจำปาสีขาว