"นายหญิงงดงามเหลือยิ่งอยู่ใต้ร่างของบ่าวยิ่งงดงาม"
เสียงกระซิบที่ดังอยู่ทุกคืนตั้งแต่อายุ16จนตอนนี้อายุ24แล้วยังคงทำให้บัวงามนั้นหวาดกลัวอยู่อย่างเดิม ครั้งแรกที่เธอได้ยินตอนวันเกิดครบรอบ16ปีมันยังดังอยู่ไกลๆ ร้องเรียกให้เธอตามมันกลับบ้าน ร้องอยู่ทุกคืนจนเธอร้องไห้หวาดกลัวทุกครั้งแม้จะไปหาแพทย์หรือแม้แต่พ่อหมอแม่หมอเสียงที่ได้ยินกลับไม่เคยหายไป แต่มันกลับได้ยินชัดขึ้นทุกทีตอนอายุ16เธอยังได้ยินแบบขาดๆ หายๆ แต่พออายุ17ก็ได้ยินชัดขึ้น
..
.
"นายหญิงลักลอบคบชู้หรือ!!"
"บ่าวไม่ยอม!! ถ้าไม่เลิกกับมัน!!"
"ข้าจะฆ่ามันเสีย!!!"
.
.
"จับให้แน่นๆ เหล่านายหญิงเพราะบ่าวนั้นแตกยากเหลือเกิน"
เธอสัมผัสได้ถึงแท่งเนื้อขรุขระที่มีเส้นเอ็นรอบร้อนแก่นกายมันร้อนลวกมือเธอเหลือเกิน จนเธออดสงสัยไม่ได้ว่ามันที่เย็นไปทั้งตัวมีแต่ไอของที่อยู่ในมือเธอที่อุ่นอยู่อย่างเดียวและเหมือนมันจะรู้ว่าเธอคิดอะไรมันจึงตอบว่า
"หรือนายหญิงชอบเอ็นเย็นๆ เหล่า"เธอยังไม่ทันได้อ้าปากตอบมันก็พูดออกมาได้อย่างน่าหมั่นไส้ว่า
"แต่ไม่หรอกเพราะทุกครั้งนายหญิงก็ร้องเรียกหาเอ็นอุ่นๆ อยู่เสมอ"