เธอลืมไปว่าชายคนนี้น่ากลัว และท้าทายเขาโดยตรง แทนที่จะพูด ธาวินลุกขึ้นจากที่นั่ง และเดินเข้ามาหาเธออย่างตั้งใจ แม้จะเป็นเพียงไม่กี่ก้าว แต่มันกลับรู้สึกยาวนานสำหรับรินลดา เมื่อเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ มือของเขาก็สัมผัสกับหัวเข่าของเธอเบาๆ ก่อนจะเลื่อนไปด้านข้าง ราวกับจะลูบไล้ขาอ่อนของเธอ ธาวินก้าวเข้ามาอยู่ระหว่างขาของเธอ รินลดานั่งนิ่ง ดวงตาเบิกกว้าง ราวกับกวางน้อยที่ติดกับดัก
ธาวินประคองใบหน้าของเธอขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก "เธอเป็นภรรยาของฉัน"
รินลดาพยักหน้ารับอย่างเชื่องช้า นิ้วโป้งของเขาไล้ไปตามริมฝีปากของเธอ "ฉันให้เวลาเธอได้จัดการกับความรู้สึกของเธอแล้ว"
รินลดาพยักหน้ารับอีกครั้ง ความประหม่าทำให้เธอเลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว
"เหตุผลที่เธอแต่งงาน ก็คือ เพื่อปกป้องทรัพย์สินของเธอ และหลุดพ้นจากอำนาจของแม่"
"ค่ะ..." รินลดาตอบรับแผ่วเบา เธอรู้สึกสับสน ไม่ใช่เพราะคำพูดของเขา แต่เป็นเพราะความรู้สึกแปลกๆ ที่แล่นพล่านไปทั่วร่างกาย
"ถึงเวลาแล้วสินะ ที่เธอจะต้องทำตามสัญญา"
"ค่ะ" รินลดาตอบรับเสียงแผ่ว ทำไมเธอถึงรู้สึกหายใจไม่ออก? ออกซิเจนในบ้านมันน้อยเกินไปหรือไง?
ทันใดนั้น มือของเขาก็ผละออกจากใบหน้าของเธอ รินลดาเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสับสน จูบอันเร่าร้อนที่เธอเคยอ่านเจอในนิยาย กำลังจะกลายเป็นความจริงของเธอ แต่เขากลับไม่ได้จูบเธอ ธาวินหยุดอยู่ใกล้ๆ และออกคำสั่ง "จูบฉัน"
Guest
